Εκλογές 2012: Ένα αλλιώτικο εξπρές του μεσονυχτίου!

Κρίσιμες μέρες διανύει η χώρα μας. Σε λίγες μέρες έρχονται οι πιο κρίσιμες εκλογές στην εποχή της μεταπολίτευσης και όλοι εμείς οι πολίτες καλούμαστε να ψηφίσουμε άχαρα και μουδιασμένα τον "υποψήφιο της καρδιά μας".

Η ψήφος μετράει.

Νομίζω ότι το σημερινό άρθρο από την εφημεριδά ποντίκι με τίτλο "Όσο περισσότεροι, τόσο ισχυρότεροι" (*) αναλύει πλήρως τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει όλοι όσοι δύνανται να ψηφίσουν να πάνε οπωσδήποτε να ψηφίσουν. Το άρθρο αυτό με καλύπτει πλήρως. Ο αρθρογράφος καλεί τους ψηφοφόρους να κάνουν μια ψύχραιμη και λογική αξιολόγηση των κομμάτων σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια και με βάση τα συμπεράσματά τους να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Ιδιαίτερη βαρύτητα θα πρέπει να δωθεί στη ιδέα ότι "Η άρνηση είναι... θετική ψήφος!".
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η ψήφος είναι η πολιτική βούληση του καθενός μας και θα πρέπει οπωσδήποτε να εκδηλωθεί εφόσον είμαστε ενεργά μέλη της κοινωνίας. Αλλιώς, αφήνουμε άλλους ανθρώπους να αποφασίζουν αντί για εμάς για την τύχη μας. Αν κάποιο κόμμα μας εκφράζει και μας εκπροσωπεί, κυρίως για την ιδεολογία του και τις ιδέες του, τότε θα πρέπει να το ψηφίσουμε, κυρίως για να είμαστε εντάξει με τη συνείδησή μας και έντιμοι με τον εαυτό μας. Αλλά και αυτό να μην συμβαίνει, τότε μπορούμε να επιλέξουμε ένα λευκό ψηφοδέλτιο. Ακόμα και αυτό θα φανερώσει στο σύνολό του μια δυναμική, παρ' όλο που ο εκλογικός νόμος ανήθικα και αισχρά δίνει το ποσοστό των λευκών ψηφοδελτίων στο πρώτο κόμμα. Για παράδειγμα, αν το σύνολο των λευκών είναι 25% επί του συνόλων των συνολικών ψήφων, αυτό είναι ένα ισχυρό μήνυμα που μελλοντικά δίνει το ηθικό έρεισμα για να ανατραπεί μια αυταρχική κυβέρνηση. Όσο για το άκυρο ψηφοδέλτιο, η συνειδητή επιλογή του φανερώνει πλήρη αντίθεση στο σύστημα. Είναι και αυτό ένα μήνυμα.

Τι να ψηφίσουμε;
Πρόκειται για ερώτηση-γρίφο, χωρίς όμως να υπάρχει λύση. Και πάλι το ποντίκι είχε αυτές τις μέρες ένα πολύ καλό άρθρο πάνω σε αυτό το θέμα με τον τίτλο "Εκλογές πάνω στα ερείπια" (*). Αξίζει να το διαβάσει οποιοσδήποτε συνειδητοποιημένος πολίτης για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Και αυτό με καλύπτει πλήρως.
Επίσης, θεωρώ θετικό το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της πληροφόρησης για τις εκλογές έχει ως μέσο το διαδίκτυο. Μου άρεσε πολύ η πρωτοβούλια της Google να συνεργαστεί με το protagon.gr και να δημιουργήσουν το channel Εκλογές '12 (*).

Έρωτας στα χρόνια του μνημονίου...
Πιστεύουμε λογικά και κάτω από ενδελεχή ανάλυση, χωρίς τρομολαγνεία και φόβο για το αύριο, ότι το μνημόνιο είναι η "σωτηρεία"; Μπορούμε να το ψηφίσουμε; Πώς μπορούμε, όμως, να αγνοήσουμε το γεγονός ότι και τα δύο μνημόνια δεν έχουν καν προσεγγίσει τους στόχους τους; Ή ότι επίκειται και τρίτο μνημόνιο τον Ιούνιο, με βάση το οποίο ο λαός μας θα γνωρίσει πρωτόγνωρη εξαθλίωση καιαποδόμηση του κοινωνικού και παραγωγικού (ό,τι έχει απομείνει) του ιστού; Και για ποια παραγωγή μιλάμε, όταν χρήματα και πόροι που θα αποτελούσαν το αναγκαίο αρχικό καύσιμο για να πάρει μπρος η μηχανή δεν θα δίνονται εκεί, αλλά θα πηγαίνουν κατευθείαν στο "ειδικό ταμείο για τους δανειστές μας"; Και ποια κυβέρνηση θα ορθώσει πραγματικό ανάστημα και θα διαπραγματευτεί με αξιοπρέπεια με τους δανειστές, τους τεχνοκράτες της γερμανικής κυβέρνησης και το ΔΝΤ; Αλλά, αν κάποιος διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί με το μνημόνιο, τότε μπορεί να ψηφίσει είτε το ΠΑΣΟΚ είτε τη ΝΔ που το στηρίζουν άμεσα και απροκάλυπτα εις βάρος του ελληνικού λαού. Φημολογείται, μάλιστα, ότι στην περίπτωση που θα χρειαστεί αυτά τα κόμματα θα σχηματίσουν μαζί μνημονακή συγκυβέρνηση.

Catastroika
Το εν λόγω ντοκυμανταίρ θα φαινόταν υπερβολικό πριν δύο χρόνια και θα εντάσσοταν από πολλούς στην λίστα με τις θεωρίες συνομωσίας. Όμως, όταν πληροφορείται κανείς ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε αυτές τις μέρες σε συνέντευξή του στο περιοδικό Time ότι "ήμασταν το πειραματόζωο"(*), τότε συνειδητοποιεί ότι "κάτι θέλει μας να πει ο ποιητής". Είδα το συγκεκριμένο ντοκυμανταίρ προχθες και τολμώ να πω πώς κινείται σε πολύ λογικά πλαίσια, προβάλλοντας περισσότερο γεγονότα και πειστήρια, παρά εικασίες. Αξίζει να παρακολουθήσει κανείς!




Προσωπική αξιολόγηση και θέση για αυτές τις εκλογές.
Είμαι πολύ προβληματισμένος στο τι θα ψηφίσω αυτές τις εκλογές. Από τη μία πλευρά, δεν θέλω η ψήφος μου να είναι ψήφος διαμαρτυρίας. Από την άλλη, κανένας από τους υποψήφιους δεν φαίνεται να έχει από μόνος του τη δυναμική να δημιουργήσει θετικό κλίμα, εμπιστοσύνη και ελπίδα στον κόσμο. Το ιδανικό για μένα θα ήταν όλες οι αριστερές δυνάμεις της χώρας να μπορούσαν να ενωθούν και να σχηματίζαν κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτό θα είχε κυρίως θετικές συνέπειες:

• Και μόνο η συνεργασία αριστερών δυνάμεων θα σηματοδοτούσε ένα σημείο καμπής στην πολιτική ιστορία της μεταπολίτευσης. Είναι κάτι που ακόμα δεν έχει πραγματωθεί.
• Ακόμα και να μην υπήρχε πλήρης συμφωνία σε όλες τις απόψεις, εντούτοις μια κοινή αντιμνημονιακή γραμμή και επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με βάση την ανάπτυξη και την εξυγείανση του κράτους θα βοηθούσε περισσότερο από κάθε μνημόνιο. 
• Ακόμα και μια ρευστή πολιτική κατάσταση για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να σχηματιστεί αυτή η κυβέρνηση, θα είχε καλύτερα απότελέσματα. Για όσους τρομάζουν στην ιδέα αυτή, θα πρέπει να πληροφορηθούν ότι την περασμένη χρονια, τόσο το Βέλγιο όσο και η Ολλανδία χρειάστηκαν αρκετούς μήνες για να σχηματίσουν κυβερνήσεις συνεργασίας και δεν έπαθαν στην ουσία κάτι κακό.
• Αν τα αριστερά κόμματα λάβουν αθροιστικά ποσοστό τέτοιο, ώστε να μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας, τότε εκεί θα πέσουν οι μάσκες και θα φανούν οι πραγματικές θέσεις αυτών των κομμάτων. Όπως έλεγαν οι αρχαίοι, αν θέλουμε να μάθουμε τον πραγματικό χαρακτήρα κάποιου, τότε αρκεί να του δώσουμε εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν ήδη δοκιμαστεί. Απομένει να δοκιμαστούν και άλλα κόμματα, ακόμα και αν δεν είμαστε απολύτως σίγουροι για αυτά. Τότε μόνο θα γνωρίζουμε.

Με βάση τις παραπάνω σκέψεις, πιστεύω ότι θα πρέπει όλοι μας να στραφούμε αριστερά. Να ψηφίσουμε ένα αριστερό κόμμα, όποιο και αν είναι αυτό. Μια άνοδος της αριστεράς θα φέρει καινούριες αναζυμώσεις και διηθήσεις στο πολιτικό σύστημα και σίγουρα αυτό θα είναι καλύτερο από το να ακολουθήσουμε τυφλά το μνημόνιο. Αλλά, αν κάποιος είναι οπαδός του νεοφιλελευθερισμού (γνωρίζοντας βέβαια τι αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτός ο όρος) ή δεν τον ελκυει η αριστερά, τότε ίσως θα ήταν καλύτερα να ψηφίσει τον Καμμένο, παρόλο που εμένα δεν με συγκινεί καθόλου. Αλλά σίγουρα θα πονέσει λιγότερο από την Πασοκονεοδημοκρατία.

Όσο για τη "Χρυσή Αυγή", είναι κρίμα που οι συμπολίτες μας βαίνουν προς τα εκεί και όλοι μας έχουμε ευθύνη για αυτό. Κυρίως οι δυνάμεις του μνημονίου. Είναι πολύ φυσιολογικό να έχει τέτοια ποσοστά και δεν πρέπει να εκπλήσει κανέναν μας. Αν κοιτάξουμε στην ευρωπαϊκή ιστορία του 20ου αιώνα, θα παρατηρήσουμε ότι αντίστοιχα κόμματα άνθισαν σε περίβαλλον πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, με αποκορύφωμα το "Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα" που ίδρυσε ο Χίτλερ το 1933 στην τότε εξαθλιωμένη από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο Γερμανία. Τότε είχε επιβληθεί στη χώρα από τις μεγάλες δυνάμεις κάτι αντίστοιχο με το σημερινό μνημόνιο και ο γερμανικός λαός ζούσε καταστάσεις εξαθλίωσης, υψηλής ανεργίας και απόλυτης φτώχιας. Αυτό ήταν, και είναι μέχρι σήμερα, το γόνιμο έδαφος για να ξεφυτρώσει ένα τέτοιο κόμμα οπουδήποτε στον κόσμο.

Τέλος, ως Έλληνας κάτοικος εξωτερικού δεν μου δίνεται η ευκαιρία να ψηφίσω στη χώρα που διαμένω, παρ' όλο που οι περισσότεροι Ευρωπαίοι έχουν την αντίστοιχη επιλογή (*). Άλλη μια αδυναμία του κράτους. Ωστόσο, θα φροντίσω να είμαι την Κυριακή των εκλογών στο εκλογικό κέντρο και να ψηφίσω. Αλλιώς... καλά να πάθω!




Πηγές - Αναφορές

1. Όσο περισσότεροι, τόσο ισχυρότεροι, του Σταύρου Χριστακόπουλου, εφημερίδα "Το ποντίκι", 2/5/2012.
2. Εκλογές πάνω στα ερείπια, της Σοφίας Ν. Αντωνοπούλου, Καθηγήτριας ΕΜΠ, εφημερίδα "Το ποντίκι", 26/4/2012.
3. Εκλογικό πρόγραμμα της ΔΗΜΑΡ, από την επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος.
4. Παπανδρέου: Ήμασταν το πειραματόζωο, εφημερίδα "Το ποντίκι", 2/5/2012.
5. Εκλογές '12, διαδικτιακό channel για τις εκλογές.
6. Catastroika, privatization goes public, Ντοκυμανταίρ 2012, του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη, ιστοσελίδα http://www.catastroika.com.
7. Οι απόδημοι Έλληνες θέλουν να ψηφίσουν αλλά δεν μπορούν, Ιστοσελίδα "Το κουτί της Πανδώρας", 1/5/2012.