Στο παραπάνω βίντεο, το οποίο είναι στα αγγλικά, μπορεί κανείς να πληροφορηθεί για τα αίτια της οικονομικής ύφεσης που ζούμε αυτόν τον καιρό. Παρακάτω, έχω ένα άρθρο από την Καθημερινή του Νοέμβρη 2008.
Οικονομική κρίση: Πώς φτάσαμε ως εδώ
Της Ελένης Στεργίου hstergiou@kathimerini.gr
Στην πρώτη της ύφεση εισήλθε η οικονομία της Ευρώπης, μετά από δύο τρίμηνα αρνητικής ανάπτυξης. Tα διεθνή χρηματιστήρια έχουν απωλέσει πάνω των 29 τρισ. δολαρίων από την αρχή του έτους, ενώ οι συνολικές διαγραφές και οι ζημιές ανέρχονται στα 927 δισ. δολάρια, αναδεικνύοντας τη σημερινή κρίση ως τη χειρότερη μετά τη Μεγάλη Υφεση.
Τα ερωτήματα που συνεχώς βασανίζουν αναλυτές και μη είναι: Πως φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση και πότε θα τελειώσει. Τα μέχρι στιγμής στοιχεία, δείχνουν ότι η ανάκαμψη σε Ευρωζώνη και ΗΠΑ θα ξεκινήσει από τα μέσα του 2009, ενώ για την Ιαπωνία από τις αρχές του νέου έτους. Ωστόσο, οι παρενέργειες στις οικονομίες από την κρίση θα είναι αισθητές και το 2010.
Πώς ξεκίνησε, όμως η σημερινή κρίση που έρχεται 78 χρόνια μετά το κραχ του 1929; Προέκυψε μετά το ξέσπασμα των προβλημάτων στην αγορά στεγαστικών δανείων χαμηλής εξασφάλισης της Αμερικής, το οποίο προκάλεσε ένα «ντόμινο» αντιδράσεων στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ως αποτέλεσμα αυτών η παγκόσμια οικονομία έχει πληρώνει με επιβράδυνση και οι ανεπτυγμένες οικονομίες, βρίσκονται σε δυσμενή κατάσταση. Από το 2007 μέχρι σήμερα, η κρίση απαριθμεί πάνω από 700.000 αστέγους και 860.000 απολυμένα στελέχη μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ενώ 1,5 εκατομμύριο κατοικίες είναι στη διαδικασία της κατάσχεσης. Σύμφωνα με αναλυτές, από τις 8.500 αμερικανικές τράπεζες αναμένεται να μείνουν οι μισές.
Αλλά, μία κρίση δεν έρχεται ξαφνικά. Κατά την περίοδο 2004 - 2006 εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα στα δάνεια υψηλού κινδύνου. Το 2007 παρουσιάστηκαν και τα πρώτα προβλήματα σε κάποιους τραπεζικούς ομίλους και άρχισε να ακούγεται για πρώτη φορά ο όρος subprime. Κανείς δεν περίμενε τι θα ακολουθούσε. Αναλυτές και ακαδημαϊκοί εξέφραζαν, τότε, σε στήλες του οικονομικού Τύπου την ανησυχία τους για μια επερχόμενη κρίση. Κανείς δεν τους άκουσε.
Τι είναι όμως τα subprime; Επινοήθηκαν από το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ για να χορηγούνται στεγαστικά δάνεια σε πολίτες με κακό πιστοληπτικό ιστορικό ή με χαμηλά εισοδήματα. Τα δάνεια αυτά είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο, αλλά προσέφεραν στις τράπεζες μεγαλύτερες αποδόσεις.
Οι αποδόσεις αυτές γίνονταν μεγαλύτερες όταν οι τράπεζες τα τιτλοποιούσαν. Η μία τράπεζα πουλούσε τα τιτλοποιημένα δάνεια στην άλλη και με αυτόν τον τρόπο μετέθετε τον κίνδυνο και ταυτόχρονα καρπωνόταν το κέρδος. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε μία αγορά παραγώγων εξασφάλισης πιστωτικού κινδύνου. Τα προϊόντα αυτά προστέθηκαν σε μία αγορά 62 τρισ. δολαρίων με στόχο να προστατεύουν τις τράπεζες από το ενδεχόμενο επισφαλειών. Tα προϊόντα αυτά σιγά σιγά αντί να χρησιμοποιούνται ως μέσο αντιστάθμισης κινδύνου, μετατράπηκαν σε χρυσοφόρες επενδύσεις. Όλα έδειχναν να λειτουργούν σαν μια καλορυθμισμένη μηχανή. Υψηλά κέρδη, μεγάλη ρευστότητα και εξασφάλιση κινδύνου.
Κάτι, όμως, δεν πήγε καλά. Τον Αύγουστο του 2007 η κρίση είναι γεγονός. Η περίοδος χάριτος για την αποπληρωμή των δανείων subprime πέρασε. Πολλοί δανειολήπτες που είχαν πάρει τέτοια δάνεια s δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις δόσεις τους. Οι κατασχέσεις ακινήτων και οι πλειστηριασμοί διαδέχθηκαν ο ένας τον άλλον και αρκετοί έχασαν τα σπίτια τους. Οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί ενέτειναν την πτώση των τιμών ακινήτων. Η αξία των ακινήτων μειώθηκε και μαζί οι εξασφαλίσεις των τραπεζών και η περιουσία των δανειοληπτών.
Τον Σεπτέμβριο του 2007, η Nothern Rock, η πέμπτη μεγαλύτερη βρετανική στεγαστική τράπεζα ζήτησε επείγουσα ρευστότητα από την Τράπεζα της Αγγλίας. Η κατάρρευση της τράπεζας είχε ήδη επέλθει και τρεις μήνες μετά κρατικοποιήθηκε. Ακολούθησε η κατάρρευση και κρατικοποίηση τραπεζικών κολοσσών σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Lehman, AIG, Fannie Mae, Freddie Mac, Merrill Lynch, Fortis, Dexia, Bear Stearns ήταν μερικοί από τους τραπεζικούς γίγαντες που έπεσαν εν μία νυκτί. Οι περισσότεροι διασώθηκαν.
Η κρίση συνέχισε να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Από τις πτωχεύσεις τραπεζών περάσαμε στον κίνδυνο πτώχευσης χωρών. Πρώτο θύμα η Ισλανδία. Πιο πρόσφατο η Ουγγαρία. Και οι δύο ζήτησαν τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Τους τελευταίους μήνες οι ηγέτες σε παγκόσμιο επίπεδο συνειδητοποίησαν ότι χρειάζεται ένα διεθνές σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης. Τον Οκτώβριο, εγκρίνεται το σχέδιο διάσωσης του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού κλάδου 700 δισ. δολαρίων. Επίσης, πραγματοποιούνται συμβούλια κορυφής και συναντήσεις στην ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Αν θα έπρεπε με μια λέξη να χαρακτηρίσουμε το κύριο έργο του πολιτισμού του εικοστού πρώτου αιώνα, αυτή θα ήταν "σκουπίδια". Η τεχνολογία και η γνώση είναι απλώς τα εργαλεία για την παραγωγή αυτού του "έργου". Δυστυχώς, όμως, ο σύγχρονος πολιτισμός μας δεν αρκείται στην παραγωγή. Πολλές φορές επεκτείνει την έννοια των σκουπιδιών και μέσα σ' αυτά συγκαταλέγει και ανθρώπους που δεν είναι "χρήσιμοι" για την κοινωνία. Οι μεγαλύτερες "χωματερές" αυτής της λογικής είναι οι φυλακές. Όταν θέλουμε να κρύψουμε ή να ξεφορτωθούμε άλλους ανθρώπους που δεν ταιριάζουν στην κοινωνία ή τους νόμους μας, τότε τους πετάμε εκεί. Αυτό βέβαια γινόταν από την αρχαιότητα. Ας μου επιτραπεί σε αυτό το σημείο να επισημάνω τη συνένοχη σε αυτή μας την τακτική λέξη "εγκληματίας". Ποιοι πρέπει να πάνε φυλακή, και γιατί; Είναι οι νόμοι τέλειοι; Ήδη στην Αμερική το σύστημα φυλακών έχει γίνει μια τεράστια βιομηχανία με απίστευτα κέρδη. Δεν συμφέρει το κεφάλαιο και την κυβέρνηση να μειωθεί η εγκληματικότητα, γιατί έτσι θα χάσουν "πελάτες", άρα και κέρδος. Στην Ελλάδα ολόκληροι νομοί πανηγυρίζουν όταν χτίζονται φυλακές εκεί, γιατί θα ανοίξουν δουλειές, καινούριες θέσεις εργασίας. Πόσο παράλογοι μπορούμε να γίνουμε; Ότι και να έχουν κάνει οι φυλακισμένοι, παραμένουν άνθρωποι και έχουν έστω και στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα σωστής μεταχείρισης. Ακόμα και ο φονιάς πληρώνει με τη στέρηση της ελευθερίας του για πολλά χρόνια, ακόμα και ισόβια, που είναι αφάνταστα μεγάλη τιμωρία. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίζεται ως άνθρωπος με στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί εκεί φαίνεται το πραγματικό επίπεδο μιας πολιτισμένης κοινωνίας. Κανείς μας δεν είναι τέλειος, όλοι μας κρύβουμε μέσα μας μια πρωτόγονη θηριώδη φύση. Όλοι μας κάτω από πολύ έντονες, πιεστικές και εκρηκτικές καταστάσεις ή και από κάποια κακιά συγκυρία μπορεί να φτάσουμε σε παράβαση του νόμου και πιθανότατα στη φυλακή. Όλοι μας ανεξαιρέτως! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε ανθρώπινη αξία. Δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να φερθούν σαν ζώα. Οι ίδιοι άνθρωποι που είμαστε αυτήν τη στιγμή θα είμαστε και μέσα στη φυλακή. Αξίζουμε μια τέτοια μεταχείριση; Υπάρχουν και οι δολοφόνοι, κατά συρροήν ή εν βρασμώ ψυχής, όμως αυτοί είναι ψυχοπαθείς και θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν ως ψυχικά ασθενείς και όχι να κλείνονται χωρίς προσπάθεια θεραπείας σε κάποιο κελί. Ασθενείς είναι, επίσης, και οι τοξικομανείς. Είναι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια και φροντίδα, κι όμως, τους συμπεριφερόμαστε σαν τα χειρότερα σκουπίδια. Αυτό είναι το πραγματικό επίπεδο του πολιτισμού μας και όχι οι ψεύτικες, φανταχτερές ολυμπιάδες!
Θα αναφέρω εδώ την περίπτωση της Κατερίνας Γκουλιώνης, μιας τοξικομανούς που ήταν για αυτόν τον λόγο στη φυλακή. Διαβάστε την συγκλονιστική μαρτυρία της λίγο πριν πεθάνει για "αδιευκρίνιστους" λόγους κατά τη μεταφορά της σε άλλες φυλακές. Οι φρουροί την υποχρέωσαν να κάτσει μόνη της, 15 θέσεις πίσω από τους υπόλοιπους, δεμένη πισθάγκωνα. Στις 6:00 τα ξημερώματα βρέθηκε νεκρή και σύμφωνα με μαρτυρίες συγκρατουμένων της ήταν χτυπημένη στο πρόσωπο.
"18 Μαρτίου 2009. Η Κατερίνα Γκουλιώνη, η οποία είχε πρωτοστατήσει στον αγώνα κατά της κολπικής εξέτασης στις κρατούμενες, βρέθηκε νεκρή τα ξημερώματα στο πλοίο που τη μετέφερε σε φυλακές της Κρήτης". Μόνο που το διαβάζω, ντρέπομαι πολύ, νοιώθω να είμαι εγώ το πραγματικό σκουπίδι και όχι αυτός ο άνθρωπος που έπεσε στην παγίδα των ναρκωτικών και που θα έπρεπε να τον βοηθήσω να θεραπευτεί και όχι να του φερθώ τόσο ατιμωτικά. Μια μέρα όλα αυτά θα γυρίσουν εναντίων μας.
Διαβάστε και την καταγγελία της Κατερίνας προς τον συνήγορο του πολίτη:
Καταγγελία προς τον συνήγορο του πολίτη
της κρατούμενης Γκουλιώνη Αικατερίνης
Ελεώνας Θηβών (20-02-09),
Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω.
Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.
Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.
Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:
Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.
Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.
Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…
Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.
Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.
Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.
Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.
Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.
Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.
Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…
Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.
Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε…
Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.
Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.
Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.
Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.
Κοιτούσα τις προάλλες γερμανική τηλεόραση. Στις ειδήσεις του πρώτου καναλιού (ARD) είχε ως πρώτη είδηση την επέτειο από την ημέρα της απόβασης της Νορμανδίας. Πρώτη είδηση! Με εκτενείς αναφορές στην τότε εποχή και τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν. Και μάλιστα ο δημοσιογράφος δήλωσε γενικά πως σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα και τόνισε επί λέξη πόσο σημαντική ήταν αυτή η μέρα για "την ήττα της Γερμανίας στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την πτώση του Ναζισμού".
Οι πολίτες της Γερμανίας στο σύνολό τους είναι συνειδητοποιημένοι, πολιτικά ευαισθητοποιημένοι και άκρως αντί-ναζιστές. Επίσης, ο νόμος είναι πολύ αυστηρός για κάθε τι φασιστικό. Ο φασισμός είναι απεχθής σε αυτήν τη χώρα και σου είναι αδύνατο να πιστέψεις ότι πριν 70 χρόνια υπήρχε κάτι τέτοιο εκεί.
Ας έρθω λίγο στην Ελλάδα και ειδικά στον ελληνικό φασισμό. Μερικές εβδομάδες πριν υπήρχε μια διαδήλωση η οποία απ' ότι άκουσα αφορούσε στην παρουσίαση ενός λεξικού από το κόμμα Ουράνιο τόξο. Δεν γνώριζα το περιεχόμενο της συζήτησης και δεν ούτε καν με ένοιαζε αυτό το ουράνιο τόξο. Αργότερα έμαθα ότι γινόταν μια παρουσίαση ενός "Ελληνο-Μακεδονικού λεξικού". Προσωπικά, ένα τέτοιο λεξικό για τα δικά μου μάτια είναι ανούσιο, αλλά μόνο η ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας μας θα μπορούσε να μου πει έγκυρα στοιχεία ως προς την επιστημονική του εγκυρότητα και χρήση. Πιστεύω ότι το 99,999% των Ελλήνων δεν θα χαράμιζε τον χρόνο του για κάτι τόσο ανούσιο. Συνεπώς, δεν του δίνει και αξία, δύναμη με την προσοχή του. Πέτυχα, όμως, ένα βίντεο στο διαδίκτυο όπου φαίνεται να μπουκάρουν μέσα στον χώρο αυτής της εκδήλωσης μια συμμορία ανθρώπων με φασιστικές διαθέσεις, δηλαδή γεμάτες απολυταρχισμό, βία και αντιδημοκρατική αντίληψη. Δεν είναι η πρώτη φορά. Είναι λυπηρό να βλέπεις νέους ανθρώπους να έχουν πέσει στην παγίδα του φασισμού και να σπαταλούν την ενέργεια και τα νιάτα τους έτσι άδικα, χωρίς να γνωρίζουν ότι κάποιοι ξένοι τους χρησιμοποιούν και τους εκμεταλλεύονται και αυτούς όπως και τον ελληνικό λαό. Στην εκδήλωση αυτοί οι άνθρωποι έβριζαν, φώναζαν συνθήματα για την Ελλάδα και τη Μακεδονία και εφάρμοσαν τακτικές βίας, εκφοβισμού και απολυταρχισμού με σκοπό να διαλυθεί η εκδήλωση και να εξαναγκάσουν τους παρόντες να αποχωρήσουν από την αίθουσα. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που κάνουν οι δυνάμεις καταστολής του ελληνικού κράτους (ζαρντινιεριστές) ή τα ΜΑΤ όταν κυνηγούν συνταξιούχους ή μαθητές. Ότι και να κάνουν κάποιοι σε μια εκδήλωση, μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας, είναι δική τους υπόθεση, ειδικά από τη στιγμή που το θέμα της συζήτησης είναι φανερό και μπορεί το κοινό να ενημερωθεί και έτσι να διατυπώσει γνώμη, άποψη, στάση. Ακόμα και αν δεν μας αρέσει το θέμα της συζήτησης, είναι μη νόμιμο και άκρως αντιδημοκρατικό να χρησιμοποιούμε βία. "Άσε τον τρελό στην τρέλα του", λέει πολύ σωστά η ελληνική παροιμία.
Ένας ορισμός του φασισμού είναι ο εξής: "Ο φασισμός είναι ριζοσπαστική και αυταρχική πολιτική ιδεολογία και μαζικό κίνημα που έχει ως στόχο να θέσει το έθνος, το οποίο ορίζει βάσει αποκλειστικών βιολογικών, πολιτισμικών ή/και ιστορικών συνθηκών, υπεράνω κάθε άλλης αξίας και να δημιουργήσει μια κινητοποιημένη εθνική κοινότητα."
Το ζήτημα της Μακεδονίας
Μιας και ανάφερα Μακεδονία πιο πάνω, θα ήθελα να κάνω τον συνήγορου του διαβόλου και να αναφέρω μερικές απλές σκέψεις:
Το 1988 ταξίδεψα πρώτη φορά προς Γερμανία μέσω Γιουγκοσλαβίας. Στα σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία υπήρχε από δεκαετίες μια τεράστια πινακίδα που έγραφε "Καλώς ορίσατε στη Μακεδονία". Παιδί τότε συγκλονίστηκα και προσπάθησα να σκεφτώ με το μικρό μου μυαλό το γιατί. Γιατί αφήσαμε να συμβεί κάτι τέτοιο; Γιατί κανείς από την τότε πολιτική ηγεσία ή τον ελληνικό λαό δεν αντιμίλησε τότε στον Τίτο;
Αλλά παιδί που ήμουν τότε γνώριζα την ελληνική ιστορία, όπως μου την είχε διδάξει το ελληνικό κράτος. Δεν μου είχε πει κανείς ότι μέχρι και πριν τους βαλκανικούς πολέμους και τη μικρασιατική καταστροφή η περιοχή της βόρειας Ελλάδας έως και τα Σκόπια πάνω ονομάζονταν από τους αυτόχθονες "Μακεδονία". Ήταν ένας γεωγραφικός προσδιορισμός που συνέδεε τους ανθρώπους εκείνης της περιοχής, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Σλάβοι, Τούρκοι, Έλληνες και άλλοι λαοί. Οι Έλληνες ήταν μειοψηφία εκεί. Ωστόσο, οι άνθρωποι εκεί δεν γνώριζαν καν για τον Μέγα Αλέξανδρο ή για τους αρχαίους Μακεδόνες, ούτε που θα τους ένοιαζε δηλαδή, και αυτό που κοιτούσαν ήταν να μπορέσουν να επιβιώσουν. Αργότερα με τους πολέμους, την ανταλλαγή πληθυσμών και τις σφαγές και από τις δύο πλευρές κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον ελληνικό εμφύλιο, αυτοί οι άνθρωποι είτε σφαγιάστηκαν μέσα στα ίδια τους τα σπίτια από τον ελληνικό στρατό είτε ξεριζώθηκαν και έφυγαν βόρεια ή σε άλλα μέρη. Τις ίδιες σφαγές υπέστησαν και οι Έλληνες του πόντου και άλλων περιοχών από τους Τούρκους. Υπάρχουν επίσης πολλές αναφορές για σφαγές μεταξύ Βουλγάρων και Ελλήνων, όπως και Τούρκων εναντίων Βουλγάρων. Οι σφαγές ήταν αμείλικτες από όλες πλευρές.
Κατά τους βαλκανικούς πολέμους, ο ελληνικός στρατός πάλευε για "εθνική απελευθέρωση" των εδαφών. Πως, όμως, πάλευε, αφού οι αυτόχθονες κάτοικοι της περιοχής στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν Έλληνες; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Οι βαλκανικοί πόλεμοι ήταν για όλες τις χώρες που ενεπλάκησαν σε αυτούς, άρα και για την Ελλάδα, όχι απελευθερωτικοί, αλλά επεκτατικοί. Σίγουρα οι Τούρκοι είχαν κατακτήσει με σφαγές, πολέμους και αίμα την περιοχή της Μακεδονίας, όμως το ερώτημα είναι "ποιους ακριβώς είχαν κατακτήσει τότε". Η περιοχή της Μακεδονίας από την εποχή του Μέγα Αλεξάνδρου είχε βιώσει τόσο μεγάλο ανακάτεμα διαφορετικών πληθυσμών και λαών που ακόμα και σήμερα δεν μπορεί κανένας "ιθαγενής" της να ισχυριστεί με σιγουριά ότι διαθέτει αποκλειστικά ελληνικά ή σλαβικά ή τουρκικά γονίδια. Δεν υπάρχει καν γενετική περιγραφή των ελληνικών χαρακτηριστικών ή γονιδίων αν το καλοσκεφτούμε. Μάλιστα, την περασμένη χρονιά δόθηκαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα μιας μεγάλης επιστημονικής έρευνας για τα κοινά γονιδιακά γνωρίσματα των λαών της Ευρώπης, κατά την οποία Έλληνες και Σλάβοι έχουν μεγάλη γενετική συνάφεια μεταξύ τους. Από την άλλη, εμείς οι Έλληνες ως λαός έχουμε προγόνους και ρίζες από πολλούς λαούς που έζησαν στην Ελλάδα κατά την αρχαιότητα. Σίγουρα θα υπάρχουν σε καθέναν μας πρόγονοι από τη Ρώμη, την βόρεια Αφρική, τους Φράγκους ή τους Αγαρηνούς, τους Σλάβους, γιατί όχι και από Τούρκους και άλλους λαούς.
Η περιοχή της Μακεδονίας, ειδικά κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ήταν ένα μεγάλο χωνευτήρι λαών. Μόνο μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922 έγινε "ελληνική". Ακόμα, όμως, και μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ένα συντριπτικό ποσοστό του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, είχε Εβραίους κατοίκους, οι οποίοι "εκκαθαρίστηκαν" από τους Γερμανούς. Ωστόσο, σε κάποια παλιά χωριά υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα και σήμερα λιγοστοί εναπομείναντες Έλληνες παππούδες που μιλούν και σλαβικά και χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους "Μακεδόνες", χωρίς να γνωρίζουν κάτι από την αρχαία Μακεδονία, επειδή έτσι τους είχαν μάθει από μικρούς ότι είναι ο γεωγραφικός τόπος καταγωγής τους.Ωστόσο αυτό δεν έχει να κάνει με κάποια μειονότητα, με επεκτατισμό ούτε με κάποιο σχέδιο.
Όλοι εμείς που έχουμε την καταγωγή μας από τη βόρια Ελλάδα (ανατολική, δυτική και κεντρική Μακεδονία, Ξάνθη, Ήπειρος, Θεσσαλία) ας αναρωτηθούμε ποιοι ζούσαν στα χωριά ή τις πόλεις μας πριν 100 χρόνια. Στα Γρεβενά π.χ. τα χωριά μας ήταν όλα αμιγώς τουρκικά χωριά που κατοικούνταν από Τούρκους. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών "έφυγαν" οι Τούρκοι και κατοικήθηκαν από ξεριζωμένους Έλληνες πρόσφυγες. Οι παππούδες μου έτσι ήρθαν από τον Πόντο το 1922.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα αν κάποιος θέλει να μάθει στοιχεία για τη γη του ή έχει κάποιο δικαστήριο σχετικά με τα όρια της γης του ή για τις ανάγκες του εθνικού κτηματολογίου, θα πρέπει να ταξιδέψει μέχρι την Άγκυρα, όπου εκεί υπάρχουν οι τίτλοι ιδιοκτησίας για την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Και ρωτώ: Γιατί; Λέγεται ότι το εθνικό κτηματολόγιο θα λύσει αυτό το ζήτημα, εύχομαι μακάρι.
Φαίνεται ότι το όλο θέμα με τη Μακεδονία είναι ένα πολιτικό παιχνίδι ξένων δυνάμεων στο οποίο είναι μπλεγμένη και η ελληνική πλευρά και η πλευρά των Σκοπίων. Οι μόνοι που δεν φταίνε σε τίποτα είναι οι πολίτες των δύο πλευρών, οι οποίοι είναι και θύματα και πιόνια αυτού του παιχνιδιού. Είναι πολύ πιθανό να υπάρχει μια σιωπηλή συνωμοσία που αποσκοπεί στο να είναι το κλίμα πάντα δυναμιτισμένο στα Βαλκάνια με τη χρήση των πολιτικών ηγεσιών των Σκοπίων, της Αλβανίας και δυστυχώς και της Ελλάδας.
(QUIZ: Μαντέψτε ποιοί είμαστε!) Ως πολίτες οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί και οι Έλληνες δεν έχουν κάποιο πρόβλημα μεταξύ τους, εθνικό, πολιτισμικό, θρησκευτικό ή πολιτικό. Αν όμως χρησιμοποιήσουμε λίγο εθνικισμό με τη βοήθεια των κυβερνήσεων αυτών των χωρών και τους πείσουμε ότι τα σύνορα τους κινδυνεύουν και ότι απειλούνται τα εθνικά τους σύμβολα και άλλες πλύσεις εγκεφάλου, τότε πετυχαίνουμε την πολυπόθητη ανάφλεξη στην περιοχή. Και τότε θα εμφανιστούμε δήθεν από το πουθενά ως αντικειμενικοί, αμερόληπτοι και άμεμπτοι διαιτητές του "προβλήματος". Και χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι θα έχουμε εγκατασταθεί στην περιοχή, θα έχουμε στήσει τα δικά μας οικονομικοπολιτικά συμφέροντα και θα έχουμε τον απόλυτο έλεγχο. Και όταν κάποιος λογικός άνθρωπος, κατά καιρούς θα μας ρωτάει "τι κάνουμε εδώ", την επόμενη μέρα θα ξεσπάει κάποιο "τυχαίο" επεισόδιο εθνικισμού με αφορμή τη "Μακεδονία", υπενθυμίζοντάς του έτσι εμμέσως το "αυτονόητο".
Μου μάθαιναν ιστορία στο σχολείο, αλλά κανείς δεν μου είπε πως η ιστορία γράφεται πάντα από τους ισχυρούς και σκοπός της είναι να τους εξυπηρετεί. Εμείς σήμερα διδασκόμαστε "Ελληνική Ιστορία της Ελλάδας του ΝΑΤΟ". Από την άλλη πλευρά, αν ο Χίτλερ είχε κερδίσει τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σήμερα θα διδασκόμασταν αλλιώτικα την ιστορία, θα ήμασταν και εμείς ναζιστές και θα πιστεύαμε ότι αυτό είναι το σωστό, γιατί έτσι θα μας είχαν διδάξει στο σχολείο. Θα καίγαμε τα βιβλία, θα μαθαίναμε ναζιστικούς ύμνους και εμβατήρια, θα κάναμε παρελάσεις και θα σκοτώναμε όποιον τολμούσε απλώς να εκφράσει μια αλλιώτικη γνώμη. Αν είχα γεννηθεί και εγώ σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν αποκλείεται να συμπεριφερόμουν και εγώ έτσι, γιατί αυτό δεν έχει να κάνει με γονίδια, αλλά με κοινωνικό περιβάλλον, την αγωγή, το σχολείο και την πλύση εγκεφάλου.
Πέρα από την ιστορία, έχουμε φτάσει σήμερα να έχουμε το "μακεδονικό ζήτημα". Ίσως τα Σκόπια να μπορούσαν να είχαν στο όνομά τους τον γεωγραφικό όρο "Μακεδονία", αν πληρούσαν δύο πολύ βασικές προϋποθέσεις: Πρώτον, να είχαν κατά το παρελθόν ενστερνιστεί και αποδεχτεί πλήρως την έννοια της Μακεδονίας, δηλαδή να δέχονταν ως βασική τους γλώσσα τα ελληνικά, καλύτερα θα έλεγα τα ελληνικά της αλεξανδρινής περιόδου, και να μην παραποιούσαν την αρχαία ιστορία και τα αρχαία κείμενα. Και δεύτερον, να αποδέχονταν τα σημερινά σύνορα και ποτέ να μην έγειραν θέμα για "ιερούς" τόπους κλπ. έτσι ώστε να είχαμε ειρήνη στην περιοχή. Αυτό θα ήταν και μια "πολιτιστική κατάκτηση" για τη χώρα μας, φυσικά με την καλή έννοια.
Επειδή όμως η επιβολή της μακεδονικής ταυτότητας είναι τεχνητή και επιτηδευμένη και καμία σχέση δεν έχει με αυτό που αισθάνεται ο απλός σκοπιανός πολίτης, κάτι από τα παραπάνω είναι δύσκολο να συμβεί. Εδώ που φτάσαμε βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, λόγω των κυβερνήσεων των δύο χωρών. Ίσως, μια καλή λύση θα ήταν να παίρναν τα Σκόπια ως όνομα κάποιον γεωγραφικό χαρακτηρισμό, όπως "Βόρεια Μακεδονία" ή ακόμα και "Σλαβομακεδονία", όμως αυτό δεν βολεύει τα ξένα συμφέροντα, γιατί θα έλυνε το πρόβλημα σε μικρό χρονικό διάστημα. Μετά από μερικά χρόνια ακόμα και ο πιο σκληροπυρηνικός εθνικιστής θα αντιλαμβάνονταν ότι η ιστορία και η αλήθεια είναι πιο δυνατές από ονόματα και κούφιες λέξεις.
Για την Ιστορία
Όσο για τον Μέγα Αλέξανδρο, την ιστορία και τα μακεδονικά σύμβολα, δεν ανησυχώ καθόλου. Ειδικά μετά τις ανασκαφές της Βεργίνας από τον μεγάλο ιστορικό Ανδρόνικο και τις ελληνικές επιγραφές, κανείς δεν μπορεί να αλλοιώσει ή να παραχαράξει την ιστορία τους. Δυόμισι χιλιάδες χρόνια άντεξαν σε εκατοντάδες προκλήσεις και πολυπολιτισμικές αλλαγές της ευρύτερης περιοχής. Ωστόσο, προσπαθούμε να τα σηκώσουμε ψηλά σαν να ήταν κούφια, αλλά δυστυχώς ούτε έχουμε καταλάβει το μεγάλο τους βάρος ούτε μέσα στον παροξυσμό μας έχουμε σκύψει λίγο να ψάξουμε αντικειμενικά την ιστορική αλήθεια τους, τι θέλουν να μας πουν. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις ασυλλόγιστα, λέμε "Έλληνας", αλλά δεν προσπαθούμε με τον τρόπο ζωής μας να υιοθετήσουμε κάτι καλό από τις έννοιες που αυτή εμπεριέχει μέσα της. Από την άλλη μεριά, και η τότε εποχή δεν ήταν τόσο λαμπρή όσο μας περιγράφουν τα βιβλία. Αυτά που γνωρίζουμε για την τότε εποχή γράφτηκαν από τους ισχυρούς για τους ισχυρούς. Θα μας άρεσε να ζούσαμε, άραγε, σε εκείνην την εποχή και το δέρμα μας να είχε κάποιο άλλο χρώμα; Ή να ήμασταν Αιολείς σκλάβοι στην αρχαία Αθήνα ή είλωτες στην αρχαία Σπάρτη; Δεν χρειαζόμαστε τα ονόματα, αλλά το θετικό νόημα και μόνο που αυτά συμβολίζουν.
Σκεφτείτε και το οξύμωρο της υπόθεσης: Αν κάποιος κοιτάξει στις ιστορικές πηγές της τότε εποχής, ιδιαίτερα στα κείμενα της αρχαίας Αθήνας την εποχή του Φίλιππου του Β', αλλά και του μέγα Αλέξανδρου, θα δει πως παρόλο που οι αρχαίοι μακεδόνες είναι ακόμα μια ελληνική φυλή με ελληνική γλώσσα, ονομασίες και δοξασίες, οι υπόλοιπες ελληνικές φυλές μπροστά στην ιμπεριαλιστική τάση και την πολεμική ισχύ των μακεδόνων διαχωρίζουν την εθνική τους ταυτότητα. Σε πάρα πολλά σπουδαία κείμενα θα συναντήσουμε φράσεις όπως "οι Έλληνες εναντίων των Μακεδόνων". Για παράδειγμα, στο χάλκινο άγαλμα που έστησαν οι Αθηναίοι προς τιμή του μεγάλου πολιτικού και στρατηγού Δημοσθένη, του μεγαλύτερου αρχαίου ρήτορα, ο οποίος ήταν όπως και οι Αθηναίοι σθεναρά αντιμακεδόνας, έγραφε «Αν, Δημοσθένη, είχες δύναμη τόση, όσο νου, τότε δε θα σκύβανε ποτέ σε Μακεδόνων σπαθί οι Έλληνες». Στα κείμενα της τότε εποχής γίνεται αναφορά σε "Έλληνες και Μακεδόνες".
Ίσως κάποιος να με κατηγορήσει εδώ ότι με αυτά που γράφω, αν και είναι ιστορικά διαπιστωμένα, εντούτοις ενισχύω τα ξένα συμφέροντα και ότι είμαι επικίνδυνος για το "έθνος" και την "Πατρίδα" και ότι αυτήν τη στιγμή γίνεται μια μάχη και πρέπει να αποφασίσω αν θα είμαι "πατριώτης ή λιποτάχτης". Θα ανταπαντήσω ότι η πιο μεγάλη πατρίδα για εμάς τους ανθρώπους είναι η αλήθεια, πάνω από σύνορα και χρώμα δέρματος.Και επειδή γράφω ερευνώντας και όχι κατέχοντας αυτήν την αλήθεια, θα παρακαλούσα όποιον έχει μια άλλη άποψη ή γνώσεις να με διορθώσει με επιχειρήματα ή παραπομπές, ώστε να βγει κάτι ουσιαστικό, κάτι καλύτερο. Η αλήθεια είναι αυτό που μπορεί να μας ανοίξει τα μάτια. Ότι φθηνά συμφέροντα και ανόητα παιχνίδια παίζονται στις πλάτες των ανθρώπων δεν μπορούν να αντέξουν στο φως της. Μόνο η αλήθεια, που θέλει πολύ ψάξιμο και έρευνα, μπορεί να λύσει όλα αυτά που εμείς θεωρούμε προβλήματα. Και ένας άλλος λόγος που γράφω είναι ότι τη δεκαετία του '90 πάλεψα και εγώ μαζί με τόσους Έλληνες για τη Μακεδονία, αλλά και για να έρθει η ολυμπιάδα του 1996 στην Αθήνα. Και έζησα καλά στο πετσί μου πόσο πολύ μπορεί ο εθνικός φανατισμός να αλλοτριώσει τους ανθρώπους, να αναδέψει όλα τα πάθη και τις αδυναμίες τους, να φέρει στην επιφάνεια οργή, αγανάκτηση και μίσος και να τους κάνει να μην βλέπουν χρώματα, αλλά μαύρο και άσπρο.
Και κάτι τελευταίο: Όταν κάποιοι, έστω και λίγοι στον αριθμό, μιλάνε για επανάκτηση της "Βόρεια Ηπείρου", της "Ανατολικής Θράκης", τα οποία είναι γεωγραφικοί και όχι εδαφικοί χαρακτηρισμοί, και της Κωνσταντινούπολης, τότε πέφτουν και αυτοί στην ίδια παγίδα με τους αντιπέρα εθνικιστές. Από τη μια θέλουν τα σύνορά μας να μην αλλάξουν και να μην μας πάρουν ούτε ένα κομμάτι γης, και από την άλλη θέλουν να τα επεκτείνουμε. Ο εθνικισμός και γενικά ο φασισμός είναι ένα εργαλείο για ξένα συμφέροντα και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αυτό που θέλουν αυτά τα συμφέροντα είναι η αποσταθεροποίηση της περιοχής και η επιβολή ξένων διπλωματικών "κατοχικών" δυνάμεων, οι οποίες με το πρόσχημα της διαιτησίας θα κάνουν "τρελά πάρτι" στα σπίτια μας όσο εμείς θα τσακωνόμαστε μεταξύ μας έξω στον δρόμο.
Τους τελευταίους μήνες παρακολουθώντας αγγελίες από site εφημερίδων και αγγελιών, παρατηρώ ότι οι "εργοδότες" έχουν ξεφύγει εντελώς! Διαφημίζουν ως προνόμιο την ασφάλιση, τονίζοντας το στα προνόμια της θέσης εργασίας. Θεωρούν ότι τα 900 ευρώ είναι υψηλός μισθός. Τα επιδόματα ξένης γλώσσας, χρήση υπολογιστή, γάμου, παιδιού κλπ. έχουν θαφτεί και ούτε λέξη για αυτά.
Για παράδειγμα, δείτε μερικούς ορισμούς, σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους:
Νόμιμος μισθός είναι αυτός που ορίζεται από τους νόμους και τις συλλογικές συμβάσεις και αποτελεί το ελάχιστο όριο του μισθού που δικαιούται ο εργαζόμενος, που καλύπτεται από την αντίστοιχη σύμβαση. Συμβατικός μισθός είναι αυτός που ορίζεται από την ατομική σύμβαση εργασίας. Είναι προφανές πως ο συμβατικός μισθός δεν μπορεί να είναι μικρότερος από το νόμιμο. Ακόμη κι αν συμφωνηθεί κάτι τέτοιο, η συμφωνία θα είναι άκυρη και θα πρέπει να καταβάλλεται ο νόμιμος μισθός.
Βασικός μισθός είναι ο μισθός επί του οποίου υπολογίζονται επιδόματα και προσαυξήσεις. Βασικός μισθός μπορεί να είναι είτε νόμιμος είτε συμβατικός. Όμως είναι διαφορετικές έννοιες ο νόμιμος βασικός μισθός και ο νόμιμος μισθός. Ο νόμιμος μισθός είναι ο νόμιμος βασικός μισθός μαζί με τα ενδεχόμενα επιδόματα και τις προσαυξήσεις.
(!) Αν συμφωνηθεί συμβατικός βασικός μισθός ανώτερος από τον νόμιμο βασικό, όλα τα προβλεπόμενα επιδόματα υπολογίζονται με βάση το συμβατικό μισθό πλέον.
Γι αυτό το λόγο οι εργοδότες φροντίζουν να διατυπώνουν ρητά στη γνωστοποίηση των όρων εργασίας ότι στον συμφωνηθέντα συμβατικό μισθό συνυπολογίζονται πάσης φύσεως επιδόματα και προσαυξήσεις και όσα ενδεχομένως προβλεφθούν στο μέλλον. Μ' αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν ότι το συμφωνηθέν ποσό δεν αποτελεί βασικό συμβατικό μισθό:
Είναι προφανές ότι αν ο νόμιμος μισθός καταστεί στο μέλλον ανώτερος του συμφωνηθέντος συμβατικού, ο σχετικός όρος της σύμβασης ότι περιλαμβάνονται όλα τα επιδόματα κλπ παύει να είναι έγκυρη και θα πρέπει να καταβάλλεται ο νόμιμος μισθός.
Όλες οι ΣΣΕ προβλέπουν διάφορα επιδόματα, συνήθως σαν ποσοστό του βασικού μισθού και με κριτήριο τόσο τα καθήκοντα που συγκεντρώνει στο πρόσωπό του ο εργαζόμενος όσο και τα χρόνια προϋπηρεσίας του.
Τα πιο συνηθισμένα επιδόματα είναι το οικογενειακό επίδομα, το επίδομα γάμου, το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, το επίδομα θέσης (προϊσταμένου, διευθυντή κλπ), το επίδομα χρήσης ξένης γλώσσας. Τα επιδόματα είναι ανακλητά, είτε αν καταργηθούν από επόμενη ΣΣΕ είτε αν εκλείψει ο λόγος καταβολής τους.
Οι εργαζόμενοι που ο εργοδότης τους απασχολεί προσωρινά σε άλλο τόπο, δικαιούνται, εκτός από τα οδοιπορικά έξοδα και πρόσθετη αποζημίωση εκτός έδρας. Η αποζημίωση είναι 1 ημερομίσθιο ή 1/25 του μισθού για κάθε διανυκτέρευση. Σε περίπτωση που παρέχεται τροφή και κατοικία καταβάλλεται μόνο η μισή αποζημίωση.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Έστω ότι η ΣΣΕ προβλέπει βασικό μισθό 700 ευρώ, 6% προσαύξηση ανά τριετία, 10% επίδομα γάμου, 15% επίδομα χρήσης Η/Υ και 5% επίδομα ξένης γλώσσας.
Υπάλληλος με βασικό μισθό 700 ευρώ με 5 χρόνια προϋπηρεσία που καλύπτεται από την πιο πάνω ΣΣΕ, είναι έγγαμος, έχει δίπλωμα αγγλικών και κάνει χρήση Η/Υ προσλαμβάνεται από εταιρεία. Ο μισθός του υπολογίζεται ως εξής:
ΠΡΟΣΑΥΞΗΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΚΟΣ = 700 + 700 x 6% = 742 ευρώ ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΑΜΟΥ = 742 x 10% = 74,20 ευρώ ΕΠΙΔΟΜΑ ΞΕΝ. ΓΛΩΣΣΑΣ = 742 x 5% = 37,10 ευρώ ΕΠΙΔΟΜΑ Η/Υ = 222.600 x 15% = 111,30 ευρώ
ΣΥΝΟΛΟ: 952 ευρώ
Σύμφωνα με το παραπάνω παράδειγμα, μία ανύπαντρη κοπέλα που δεν έχει καμία προϋπηρεσία και είναι να δουλέψει γραμματέας με βασικό μισθό τα 700 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι οπωσδήποτε θα χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικό υπολογιστή και αγγλικά λόγω των σύγχρονων απαιτήσεων, θα πρέπει να λαμβάνει τον μήνα ελάχιστο νόμιμο μισθό 840 ευρώ. Αν είναι παντρεμένη, τότε ο νόμιμος μισθός γίνεται 910 ευρώ. Αν έχει παιδί, τότε ο νόμιμος μισθός ξεπερνάει κατά πολύ το χιλιάρικο και για κάθε επιπλέον παιδί ανεβαίνει.
Αλλά ο Έλληνας σκέφτεται όχι πονηρά, αλλά κακουργηματικά.
Ειδικά για τη γραμματειακή υποστήριξη τα τελευταία χρόνια οι αγγελίες ζητάνε "δύο σε ένα". Και γραμματέας και ερωμένη. Θα πρέπει να ικανοποιείς τα βίτσια του αφέντη, γιατί χάρη σου κάνει και σου δίνει τη δουλειά σήμερα που υπάρχει κρίση. Θα πρέπει να του δείξεις την ευγνωμοσύνη σου, δεν πρέπει να φανείς αχάριστη, οι καιροί είναι δύσκολοι!...
Όσοι τσεκάρετε τις ελληνικές αγγελίες σίγουρα γνωρίζετε τι εννοώ. Για εκείνους που δεν γνωρίζουν, αρκεί να ανοίξουν μια εφημερίδα και θα καταλάβουν. Συνήθως, τα ιδιαίτερα προσόντα ξεκινούν από "κοπέλα εμφανίσιμη" έως και πλήρη περιγραφή της Μις κόσμος! Κλασικά προσόντα για το γραφείο είναι "πολύ εμφανίσιμη", "ύψος 1,70 και πάνω". Ακόμα και στις αγγελίες του τύπου "ΚΟΠΕΛΑ ζητείται για γραμματειακή υποστήριξή σε επιχείρηση...", όταν οι κοπέλες τηλεφωνούν τις βομβαρδίζουν με τις παραπάνω ερωτήσεις, άλλοτε πλαγίως και άλλοτε απροκάλυπτα.
Είναι ευνόητο ότι αν μια κοπέλα συναναστρέφεται με κόσμο θα πρέπει να είναι ευπαρουσίαστη με κόσμια εμφάνιση και συμπεριφορά. Αλλά αυτά μέσα στα λογικά πλαίσια. Ακόμα και μια εμφανισιακά όχι τόσο όμορφη κοπέλα, θα μπορούσε μια χαρά να τα καταφέρει. Ντυμένη όχι έξαλλα, περιποιημένη, με ένα απλό χαμόγελο και έναν απλό ευγενικό τόνο και κάνοντας σωστά τη δουλειά της, τι άλλο θα απαιτούνταν; Έχω βρεθεί για λόγους δουλειάς σε πάρα πολλά γραφεία και έχω πετύχει πολλές υπαλλήλους που δεν είναι και το πρότυπο ομορφιάς. Ποτέ δεν έδωσα σημασία σε αυτό. Η δουλειά τους μετρούσε και ένας απλός, καθημερινός τόνος στη φωνή τους. Να μην πω, πως εκ πείρας, αυτές οι κοπέλες κάνουν πολύ καλύτερη εργασία. Το γιατί δεν το έχω ψάξει ακόμα, όμως το έχω διαπιστώσει.
Έτσι από ενδιαφέρον ή περιέργεια, ψάξτε το λίγο να βεβαιωθείτε. Ίσως να σας φανούν για γέλια ή εξωφρενικά αστεία αυτά, ίσως να αναρωτηθείτε τι ειδών "λιγούρια" και "ανώμαλοι" υπάρχουν στην ελληνική αγορά, αλλά σύντομα θα αντιληφθείτε ότι τα πράγματα δεν είναι για γέλια, είναι τραγικά. Γιατί, οι αγγελίες απευθύνονται σε ανθρώπους με πανεπιστημιακή μόρφωση που αναγκάζονται λόγω της οικονομικής ανάγκης και της ακρίβειας να ρίξουν την αξιοπρέπειά τους και να ανέχονται τον κάθε απολίτιστο άνθρωπο και τους ιδιότυπους κανόνες που αυτός ορίζει όποτε θέλει και όποτε γουστάρει. Τι κάνει για αυτά το κράτος; Κράτος; Ποιο κράτος;
Σας έχω εδώ ένα απλό δείγμα μιας κλασσικής αγγελίας για εργασία γραφείου, η οποία νομίζω ότι χαρακτηρίζει σημαντικό ποσοστό των αγγελιών γραφείου. Πάντα κοπέλες, πολύ εμφανίσιμες (τα προσόντα για γραφείο ή Η/Υ ή αγγλικά μπαίνουν στο τέλος, και αν δεν υπάρχουν, τι πειράζει;).
Ζητειται Πολυ Εμφανισιμη Φοιτητρια Για Ημιαπασχοληση Αθηνα-Γλυφαδα
by admin on Jun.20, 2009, under εργασία
ΝΕΟΣ 40ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΖΗΤΑΕΙ ΠΟΛΥ ΕΜΦΑΝΙΣΙΜΗ ΚΟΠΕΛΑ ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΓΙΑ ΠΡΩΙΝΗ Η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΕΤΡΑΩΡΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ(ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΥ),ΩΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ-ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΥ. ΖΗΤΕΙΟΥΝΤΑΙ ΑΨΟΓΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗ-ΠΡΟΘΥΜΗ-ΥΠΑΚΟΥΗ-ΣΥΝΗΔΕΙΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ- ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ-ΚΑΛΑ ΑΓΓΛΙΚΑ-ΧΡΗΣΗ Η/Υ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ ΚΑΘΑΡΕΣ ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ(ΑΠΟ 1800 ΕΩΣ ΚΑΙ 2500 ΕΥΡΩ). ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΟΛΟΣΩΜΗ ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ(EMAIL ΧΩΡΙΣ ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΤΗΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΙ). Η ΑΓΓΕΛΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΕΞΥΠΝΕΣ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ.ΑΣΧΕΤΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΗΝ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΠΟ.
ΟΚ, φίλε! Δεν ξέρω τι επιχειρηματίας είσαι, αλλά πώς γίνεται η κοπέλα να δουλεύει τέσσερις ώρες και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα να σε έχει συνοδεύσει στο ταξίδι σου στο εξωτερικό, και να έχετε κάνει και όλα αυτά που έχεις στο μυαλό σου, μόνο εσύ το ξέρεις! "Πρόθυμη" (να σε φάει στη μάπα), "υπάκοη" (με μαστίγιο και καρότο), "συνειδητοποιημένη" (χωρίς συνείδηση της πραγματικότητας μετά την κόκα που θα έχετε τραβήξει σε κανένα ξεπεσμένο ξενοδοχείο της Ομόνοιας", "απελευθερωμένη" (μέχρι να τη φυλακίσεις εσύ), "έξυπνη" (αν καταφέρει να σε παντρευτεί και να σου φάει την περιουσία, τότε ναι). Και τα 1800-2500 αναλόγως προσόντων; Αν δηλαδή σου κάνει και "σπέσιαλ"; Ξέχασες να γράψεις, εκτός και αν είναι τυπογραφικό λάθος, "μια πρόσφατη ολόσωμη ΓΥΜΝΗ φωτό".
Δυστυχώς, το πόσες κοπέλες πέφτουν στην παγίδα τέτοιων επιτήδειων ή νομίζουν ότι θα τα "κουμαντάρουν καλά τα πράγματα" είναι και αυτό τραγικό.
Τις προάλλες έπεσα σε μια (από τις τόσες) περιγραφή ενός περιστατικού από μια κοπέλα που πήρε τηλέφωνο για να δουλέψει σε μπαρ. Δείτε την εδώ. Την παραθέτω και πιο κάτω. Δεν είναι η εξαίρεση δυστυχώς.
Επειδη νοιαζομαι για το σαητ εχω και άλλη εκπληκτικη προσφορα πέρα απο την γιαγιά μου που την ανταλλασω με το ΧΒΟΧ3. ~:plek:~ ~:plek:~ ~:plek:~
Λοιπον αγγελία στην εφημεριδα: ~ppp~
Ζητω κοπελα ελληνίδα για μπαρ εμφανισιμη και ομορφη. c_)
-Γεια σας, τηλεφωνω για την αγγελία. ποιο μαγαζι είναι? -Το μπαρ ΑΠΟΛΑΥΣΗ, Ελληνίδα είσαι? ~mob~ -Ναι, φοιτητρια απο την ΑΣΤΕΡ. -Τι ναι το ΑΣΤΕΡ, Ρωσσίδα είσαι? -'ΟΧΙ!Ελληνιδα, απο την ΑΣΤΕΡ, ΤΗΝ ΑΞΑΔΗΜΙΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ. -Α. Το μαγαζι είναι στην Καρπαθο. -μα εγω είμαι απ[ο Ρόδο. πως θα ρχομαι. -Καθε μερα έχει φεριμποτ, θα μενεις και σπιτι μου και αν θες παρατας και ΤΟ ΑΣΤΕΡ και ελα κανε καριερα,εμενα μ αρεσει να δινω ευκαιριες σε νεες και όμορφες κοπέλες απο επαρχια κ..α μ@λ@κιες. -Καλα εγω απο Πειραια είμαι, Ροδο σπουδαζω αλλα ξερετε δεν νομιζζω οτι καταλαβα τι πρεπει να κανω. -Ελα και θα σου μαθει ο δασκαλος, ξερεις ποσα κοριτσακια γνωρισαν τον ερωτα κοντά μου?..
ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΠΟΤΕ ΤΟ ΚΛΕΙΣΑ ΓΙΑ ΠΟΤΕ ΑΛΛΑΞΑ ΑΡΙΘΜΟ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΝΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΒΙΖΙΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΧΡΕΩΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ .!!!!!!!!!!!!!!!
Η εργασία θέλει αξιοπρέπεια. Είναι μία ισότιμη σχέση εργοδότη και υπάλληλου και περιορίζεται σε αυτά που έχουν από πριν συμφωνηθεί με σαφήνεια για την παραγωγή ενός καθορισμένου έργου. Όλα τα άλλα είναι αδικήματα και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ποινικά. Ο σημερινός ξεπεσμός είναι ευθύνη όλων μας, όλοι μας φταίμε για αυτόν με τη στάση μας και την ανοχή μας.
Ένα ντοκιμαντέρ-σοκ του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα: Επιβιώνοντας στην Ελλάδα με 700 Ευρώ
Προβολή στο πλαίσιο της Θεματικής Βραδιάς, την Πέμπτη 22 Μαΐου 2008, στις 22:00.
Ελλάδα. Η χώρα του ήλιου, της θάλασσας, του κρασιού και της καλής παρέας. Η χώρα που καλεί τους νέους από όλο τον κόσμο να ζήσουν το μύθο τους σε αυτήν. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα για τους κατοίκους μιας χώρας όπου ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων, ιδίως νέων, αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ το μήνα, την ίδια στιγμή που οι τιμές βασικών αγαθών είναι από τις ακριβότερες στην Ευρώπη; Πόσο οι Έλληνες απολαμβάνουν τη ζωή και τα αγαθά της πατρίδας τους, όταν εργάζονται περισσότερο από κάθε άλλο ευρωπαϊκό λαό;
Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα κατέγραψε για ένα μήνα τη ζωή πέντε ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν ενάντια στην ακρίβεια και τους χαμηλότατους κατώτατους μισθούς.
Ο Κώστας είναι 29 ετών, απόφοιτος του Πολυτεχνείου, με μεταπτυχιακό δίπλωμα. Προσπάθησε να βρει δουλειά, όμως οι μισθοί που του προτάθηκαν από τεχνικές εταιρείες δεν ξεπερνούσαν τα 700 ευρώ το μήνα, τη στιγμή που τα τρέχοντα έξοδά του είναι σχεδόν διπλάσια. Έτσι αναγκάζεται να κάνει τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Η καθημερινή ζωή του Οδύσσεια ξεκινάει το πρωί από το σπίτι του στην Λούτσα. Αφού διασχίσει όλη την Αττική καταλήγει το απόγευμα στο Φάληρο, όπου εργάζεται σαν σερβιτόρος.
Ο Μανώλης είναι καθηγητής, 43 ετών. Ζει στα Χανιά με τη γυναίκα και τα 2 μικρά παιδιά του, 6 και 3 ετών. Παρότι έχει πετύχει τρεις φορές στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ ακόμη δεν έχει διοριστεί και αναγκάζεται να εργάζεται ως ωρομίσθιος καθηγητής, με 340 ευρώ το μήνα, τα οποία και πληρώνεται με καθυστέρηση πολλών μηνών. Τα οικονομικά της οικογένειας βασίζονται στο μισθό της γυναίκας του, στον υπερδανεισμό, τις πιστωτικές κάρτες και ένα αυστηρότατο προϋπολογισμό. Ένα έκτακτο έξοδο -οι οδοντιατρικές δαπάνες της συζύγου του- ανατινάζουν τον προϋπολογισμό στον αέρα.
Η Τζίνα είναι 32 ετών, πτυχιούχος ιταλικής γλωσσολογίας και μιλά 4 ξένες γλώσσες. Αν και είχε μια καλή δουλειά στην Ιταλία, αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα το 2004, μέσα στην ευφορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα τελευταία 2 χρόνια εργάζεται ως γραμματέας με μισθό 770 ευρώ, με τα οποία πρέπει να ζήσει η ίδια και η 5χρονη κόρη της.
Η Αφροδίτη είναι 27 ετών, απόφοιτος του τμήματος δημοσιογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Ζει μόνη της στην Αθήνα προσπαθώντας να τελειώσει το διδακτορικό που ξεκίνησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα με τις σπουδές της, εργάζεται με καθεστώς μερικής απασχόλησης, για να τα βγάλει πέρα στην ακριβή Αθήνα. Όμως τα χρήματά της συχνά τελειώνουν πριν τα μέσα του μήνα...
Ο Ιορδάνης, είναι 31 ετών, με σπουδές στο μάρκετινγκ. Έκανε εφτά μήνες να βρει δουλειά και τελικά προσελήφθη ως πωλητής σε εταιρία πληροφορικής, με μισθό... 680 ευρώ. Δεν άντεξε να μένει με τους γονείς του και να συντηρείται από αυτούς και αποφάσισε να μεταναστεύσει. Ο πρώτος του μισθός στην Ολλανδία ήταν 1700 ευρώ. Ο φακός της εκπομπής τον παρακολουθεί να πληρώνει 1,5 ευρώ για τον καφέ του, στην κεντρική πλατεία του Άμστερνταμ.
Το ντοκιμαντέρ «Επιβιώνοντας στην Ελλάδα με 700 Ευρώ» θα προβληθεί την Πέμπτη 22 Μαΐου, στις 22:00, στο πλαίσιο μιας Θεματικής Βραδιάς, για την ακρίβεια και για τη γενιά των 700.
Στο πλαίσιο της εκπομπής θα προβληθεί βίντεο με έναν ακόμη νέο που παρακολούθησε η ομάδα του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα: Ο Δημήτρης, 28 ετών, στράφηκε στην ομάδα του γνωστού, πλέον, blog g700.blogspot.com για να ενημερωθεί για τα δικαιώματά του και τις κινήσεις που θα έπρεπε να ακολουθήσει για να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα του από την εταιρεία στην οποία εργαζόταν. Με τη συμβολή των μελών του G700 - με τους οποίους ο Δημήτρης συζητά για τα προβλήματα της «γενιάς των 700» - η υπόθεση μεταφέρθηκε τους τελευταίους μήνες στις αίθουσες των δικαστηρίων...
Γενικά, να έχετε στον νου σας ότι στο εξωτερικό πρέπει να έχετε πάντα το διαβατήριο μαζί σας. Η ταυτότητα δεν μετράει πάντα. Επίσης, προσπαθήστε να καταλάβετε τους νόμους και τη συμπεριφορά των εκεί ανθρώπων. Π.χ. οπουδήποτε στη μέση ανατολή ή στην Ασία, αν φωνάξετε κάτι κατά του Βασιλιά ή της εκεί εξουσίας, μάλλον θα κάνετε πολύν καιρό να ξεμπλέξετε από τη φυλακή. Ξέρω, είναι απολυταρχικό, όμως δεν υπάρχει λόγος να βάλετε τον εαυτό σας σε περιπέτειες χωρίς λόγο. Στη βόρεια Ευρώπη απαγορεύονται αρκετά πράγματα για τα οποία στην Ελλάδα ναι μεν υπάρχει νόμος, όμως δεν τηρείται δε. Για τα αυτοκόλλητα και την αφισοκόλληση υπάρχει νόμος στην χώρα μας που ορίζει ποινή φυλάκισης. Στην Ολλανδία υπάρχει νόμος που απαγορεύει να πίνεις μπύρα στον δρόμο. Όταν το άκουσα μου φάνηκε πολύ υπερβολικό. Αργότερα, όμως, ψάχνοντας το, έμαθα ότι οι άνθρωποι είχαν σημαντικό πρόβλημα στην Ολλανδία με την υπερκατανάλωση οινοπνεύματος, παρόμοιο με την Αγγλία. Έτσι, πολύ σωστά σκέφτηκαν έναν νόμο που να προστατεύει τους πολίτες από τις συνέπειες της μέθης. Αλλά και για την αφισοκόλληση υπάρχει νόμος, όπως στην Ελλάδα, ο οποίος τηρείται στο έπακρο.
Το παρακάτω κείμενο είναι από έναν διάλογο που είχα στο electroauth, μια λίστα e-mail για τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς του ΑΠΘ. Ένα παιδί κόλλησε προσφάτως 3 αυτοκόλλητα στον σταθμό του μετρό της Στοκχόλμης και τον συνέλαβαν.
Το αρχικό του μήνυμα είναι το παρακάτω:
Μια και συζηταμε για το ασυλο αυτες τις μερες.......
Με συνέλαβαν και με εξευτέλισαν επειδή κόλλησα 3(!) αυτοκόλλητα στο μετρό της Στοκχόλμης.
“Σκέψου τι θα σου κάναμε άμα κολλούσες 4ο...” Η τελευταία φράση του αστυνομικού μέσα στο δωμάτιο μου
Αναλυτική περιγραφή των γεγονότων που πέρασα. Το Σάββατο 30.5.09 στην περιοχή Universitet της Στοκχόλμης διεξαγόντουσαν πολλά φεστιβάλ μουσικής. Το πρωί κατά τις 4.05 πήγα να πάρω το μετρό (στάση Universitet) για να γυρίσω σπίτι μου. Όπως κατευθυνόμουν από τις κυλιόμενες προς την πλατφόρμα, κόλλησα ένα αυτοκόλλητοσε έναν μεταλλικό φωταγωγό και όσο ήμουν στην πλατφόρμα, σε άλλους δυο κάδους σκουπιδιών. Το ένα αυτοκόλλητο έγραφε “Rättvisepartiet Socialisterna. Kamp mot racism och Kapitalism” (Σοσιαλιστικό Κόμμα Δικαιοσύνης. Εναντία στον ρατσισμό και τον καπιταλισμό) και το άλλο διαφήμιζε την εφημερίδα μας (“Offensiv”- “Επίθεση”). Το μετρό ήρθε σε περίπου 9 λεπτά. Μπήκα μέσα, και ενώ συζήταγα με έναν γνωστό, σε δευτερόλεπτα δυο σεκιουριτάδες με αρπάζουν και με βγάζουν έξω. Με κρατούσαν έχοντας μου τα χεριά τεντωμένα, χωρίς να μπορώ να κουνηθώ, και με περιέφεραν μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου στο μετρό, για να με οδηγήσουν σε ένα δωμάτιο, διπλά από τα εκδοτήρια. Κατά τη διαδρομή βλέπω τουλάχιστον άλλους δυο σεκιουριτάδες. Είχα μια τσάντα και ένα τσαντάκι μέσης, το όποιο ακόμα και όταν ένοιωσα να μου πέφτει, δεν με αφήναν να το σηκώσω. Στο δωμάτιο, με έστησαν στον τοίχο, με έψαξαν ολόκληρο (για όπλα μου είπαν) όπως και τα πράγματα μου, όπου βρήκαν και τα υπόλοιπα αυτοκόλλητα. Εκτός από τα αυτοκόλλητα δεν βρήκαν τίποτα άλλο περίεργο. Ο ένας σεκιουριτας πήρε τα αυτοκόλλητα που είχα στην τσάντα και τα έβαλε πάνω στο τραπέζι όπου τα έβγαζε φωτογραφία. Μου ανήγγηλαν ότι έχω συλληφθεί(!) γιατί προκάλεσα φθορά δημόσιας περιουσίας και ότι σε λίγο θα έρθει η αστυνομία. Όταν μου ζήτησαν τα στοιχειά μου, τους έδειξα την ελληνική μου ταυτότητα.
Η αστυνομία ήρθε κατά τις 4.50 (μια γυναίκα και ένας άντρας). Ο άντρας πήγε να βγάλει φωτογραφία τα κολλημένα αυτοκόλλητα(!) και η γυναίκα έψαξε τα πράγματα μου και μου ζήτησε τα στοιχειά μου. Όταν της έδωσα την ταυτότητα, με ρώτησε άμα έχω διαβατήριο. Της απάντησα ότι το έχω σπίτι μου. Κατά τις 5.05 μου ανήγγηλαν ότι πρέπει να με οδηγήσουν στο αστυνομικό τμήμα(!). Πριν φύγουμε η αστυνομικός με ξαναήλενξε καθιστό για το αν είχα κάτι πάνω μου.
Κατά τις 5.20 φτάσαμε στο αστυνομικό τμήμα (βασικά ήταν η ΓΑΔΑ της Στοκχόλμης). Με πήγαν στον 4ο όροφο, όπου μου ανέφεραν ότι θα ελέγξουν τα στοιχειά μου γιατί δεν τους ήταν αξιόπιστη η ταυτότητα. Όσο περίμενα ένας άλλος αστυνομικός μου ξαναήλενξε τα πράγματα. Μετά χωρίς να έχω καταλάβει γιατί, με οδήγησαν στον 7ο όροφο. Εκεί δυο υπάλληλοι, μου πήραν τα πράγματα, και μου ζήτησαν να βγάλω μπλούζα και t-shirt. Μετά άνοιξαν ένα μικρό δωματιάκι (περίπου 1,5*1m) με ένα μικρό κάθισμα. Από ταινίες που έχω δει θα το χαρακτήριζα δωμάτιο απομόνωσης. Εκεί με έγδυσαν κανονικά και μου ζήτησαν κιόλας να λυγίσω για να δουν αν έκρυβα τίποτα στον κώλο μου (προφανώς ναρκωτικά). Ντύθηκα και με έκλεισαν για κάμποση ώρα μέσα σε αυτό το κελί.
Πλέον έμεινα από πάνω, μόνο με ένα λεπτό φανελάκι και μου έδωσαν να υπογράψω ένα χαρτί όπου ήταν καταγεγραμμένα ότι ήταν στην κατοχή μου. Στις 06.00 ο ένας από τους δυο με οδήγησε προς ένα κελί(!). Στη διαδρομή μου ανέφερε ότι ήμουν σε κατάσταση σύλληψης και πρέπει να περιμένω από μια μέχρι έξι ώρες για να βρεθεί ένας ανακριτής όπως επίσης και για το αν ήθελα μεταφραστή στην διαδικασία. Το κελί (περίπου 3*5m) είχε μόνο ένα στρώμα και ένα παράθυρο. Ζήτησα κάποια στιγμή τουαλέτα αλλά και να μου δώσουν τα ρούχα που φόραγα γιατί ένοιωθα κρύο. Με άφησαν να πάω τουαλέτα, τα ρούχα μου είπαν θα τα πάρω στο τέλος. Έβαλα τα χέρια μου μέσα από το φανελάκι μου και προσπάθησα να κοιμηθώ.
Ο ανακριτής ήρθε περίπου στις 08.00. Στην ανάκριση (είχα μετάφραση) μου ζήτησαν άπειρα στοιχεία. Μου ανέφερε κάποια στιγμή ότι δεν μπορούσαν να δεχτούν την ταυτότητα μου. Του απάντησα (όπως είχα κάνει και στην πρώτη αστυνομικό) ότι είχα το διαβατήριο σπίτι μου. Όταν τέλειωσε με έβαλε σε ένα άλλο κελί για να περιμένω τι θα προτείνει ο εισαγγελέας. Ο εισαγγελέας πρότεινε να με οδηγήσουν δυο αστυνομικοί στο σπίτι όπου θα τους έδειχνα το διαβατήριο. Είχα εκφράσει την επιθυμία μου στην ανάκριση ότι δεν θέλω να μπει κανένας στο σπίτι μου. Επίσης μου έδωσε να υπογράψω ένα έγγραφο ότι σε περίπτωση αλλαγής διεύθυνσης θα πρέπει να το αναφέρω σε τρεις σουηδικές αρχές(!) Όταν με έφεραν οι αστυνομικοί στο σπίτι (09.45) μπήκαν μέσα χωρίς να με ρωτήσουν. Τους έδειξα το διαβατήριο και μετά από αρκετή συζήτηση (η όποια περιλαμβάνει και απορίες για “περίεργα” πράγματα που είχα στο δωμάτιο), μου δήλωσαν ότι είμαι ελεύθερος και ότι θα μου σταλεί ταχυδρομικά ένα πρόστιμο.
Συμπεράσματα. Είμαι 6 χρόνια οργανωμένος στην αριστερά και ξέρω πολύ καλά ότι όλα αυτά είναι απλά η πρώτη γραμμή, (τα προεόρτια των βασανιστηρίων), σε μια μόνο από τις σελίδες της ζωής τόσων και τόσων κυρίως μεταναστών, αλλά και αριστερών ...και οποιοδήποτε είδους ανθρώπου δεν ταιριάζει στην εικόνα της κανονικότητας της δημοκρατίας τους (κυρίως της ελληνικής για να μιλώ και για πράγματα που γνωρίζω). Ο λόγος που θέλησα να το δημοσιοποιήσω είναι για να σπάσω έστω και λίγο αυτήν την ωραία εικόνα που έχουν σχηματίσει πολλοί, για την δημοκρατία της Σουηδίας. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ μου οτι για τρία αυτοκόλλητα θα πέρναγα όλα τα παραπάνω. Ακόμα και η ελληνική αστυνομία η όποια είναι κλάσης χειρότερη, δεν ξέρω αν για τρία αυτοκόλλητα θα μου συμπεριφερόταν το ίδιο (θα μπορούσε όμως να κάνει χειρότερα χωρίς καμία αφορμή). Παρότι κανένας από όλους τους αστυνομικούς και τους σεκιουριτάδες ούτε με χτύπησε ούτε με έβρισε (κάποιοι αστυνομικοί ήταν και παρά πολύ ευγενικοί και συγκαταβατικοί μαζί μου), θεώρησαν στην κυριολεξία ότι αυτό που έκανα ήταν ένα έγκλημα και ακολούθησαν κατά γράμμα την διαδικασία που αντιστοιχεί σε έναν εγκληματία. Κινητοποίηση σε λιγότερο από 9 λεπτά τουλάχιστον 4 σεκιουριταδων, ψαξίματα σε σώμα και πράγματα, καταγραφές στοιχείων με απίστευτη λεπτομέρεια, ξεγύμνωμα, παραμονή σε κελί απομόνωσης (έστω και για λίγο) και “κανονικά” κελία, πλήρη φακέλωμα, παραβίαση του προσωπικού μου χώρου. Ήταν μια ντροπιαστική και εξευτελιστική διαδικασία για το μέγεθος του “εγκλήματος” που έκανα και το θεωρώ ψυχολογικό βιασμό σε ένα σημαντικό βαθμό.
Το μόνο πραγματικά “θετικό” από όλη αυτήν την διαδικασία, ήταν ότι ένοιωσα έστω και σε μικρότερο βαθμό, το τι έχουν περάσει τόσοι και τόσοι άνθρωποι μέσα στα τμήματα και στα κρατητήρια, με ή χωρίς λόγο. Οι φράσεις που ήταν γραμμένες μέσα στο κελί με συγκίνησαν και με βοήθησαν πολύ και κρίμα που δεν είχα ένα μολυβί (μου τα είχαν πάρει όλα βλέπετε) να γράψω κάτι για να βοηθήσω τον/ην επόμενο/η. Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να σκέφτομαι τι μπορεί να είχε συμβεί μέσα σε αυτό το κελί και η κοινωνια δεν ξερει. Ποιος έγραψε αυτή τη φραση και τι του ειχε συμβει; πόσοι άνθρωποι αιμοραγούσαν οι ξερνούσαν σε αυτό το σημείο; πόσοι άνθρωποι και σε τι κατάσταση έχουν κοιμηθεί σε αυτό το στρώμα; και πάει λέγωντας...
Θεωρώ επίσης ότι ήταν και ρατσιστική η μεταχείριση μου γιατί όλα αυτά που μου έκαναν δεν θα τα έκαναν σε έναν Σουηδό. Αυτό γιατί, η δικαιολογία τους ήταν, ότι τα πέρασα όλα αυτά, λόγο της ταυτότητας. Μια ταυτότητα η όποια είναι επίσημο ελληνικό έγγραφο και μέσω της συνθήκης Σέγκεν οφείλεται να γίνεται αποδεκτή από όλα τα κράτη μελή της ΕΕ, όπως και να απολαμβάνω τα αντίστοιχα δικαιώματα σε κάθε κράτος μέλος. Ακόμα και αν το δεχτώ ότι υπήρχε πρόβλημα με την ταυτότητα, στην πρώτη αστυνομικό ανέφερα ότι είχα το διαβατήριο στο σπίτι μου, δεν μου ζήτησε να πάμε να το πάρουμε και να με προστατέψει από όλον αυτόν τον εξευτελισμό. 'Ηξερε πολύ καλά τι θα περάσω γιατί όπως ακριβώς μου είπε: “Θα έχεις να αφηγήσε μια καινούργια εμπειρία στους φίλους σου”(!). Το ότι είμαι ξένος εδώ, σήμαινε ίσως αυτόματα γι αυτούς, ότι έπρεπε να περάσω όλη αυτήν την ντροπιαστική διαδικασία, η όποια θα με καθυπόταζε στην Σουηδική νομιμότητα (“μην τολμήσεις να το ξανακάνεις”) και θα κατοχύρωνε αυτήν την υποταγή ελέγχοντας με (φακέλωμα, λογοδοσία σε περίπτωση αλλαγής κατοικίας).
Το κύριο ερώτημα παραμένει: Με υπέβαλλαν σε όλη αυτήν την διαδικασία επειδή κόλλησα τρία αυτοκόλλητα πολιτικού περιεχομένου κατά τη διάρκεια προεκλογικής εκστρατίας, ή υπέστει όλη αυτή την εξευτελιστική διαδικασία λόγο του εγκλήματος που δεν είμαι γνήσιος Σουηδός; Προφάνως η απάντηση είναι το τελευταίο...
Απλά θα κλείσω με μια φράση που ήταν γραμμένη στον τοίχο του κελίου και περίπου έλεγε:
Don't let the prison harm you, all their system is a failure”
Χ.Κ
μέλος Σοσιαλιστικής Διεθνιστικής Οργάνωσης – ΞΕΚΙΝΗΜΑ (Ελληνικό τμήμα της C.W.I)Rättvisepartiet Socialisterna (Σουηδικό τμήμα της C.W.I)
Διαβάζοντας το μήνυμά του διαπίστωσα ότι είχε την εντύπωση ότι οι Σουηδοί κάνουν φυλετικές διακρίσεις και ότι ο λόγος που τον συνέλαβαν ήταν ότι ήταν ξένος. Εδώ, κάπου έκανα το σφάλμα να νομίσω ότι εκείνος που ανάρτησε το μήνυμα ήταν και ο ίδιος ο παθών, και έτσι θέλησα να του απαντήσω, σφάλμα στο οποίο υπέπεσαν και άλλοι φίλοι της λίστας. Έγραψα λοιπόν τα παρακάτω:
Στην Γερμανία που ήμουν και τώρα στην Ολλανδία δεν βλέπεις πουθενά αυτό το πρόβλημα και την ακαλαισθησία των αυτοκόλλητων. Για οποιονδήποτε πολίτη είναι μεγάλη παράβαση να κολλήσεις αυτοκόλλητο πάνω σε κάτι δημόσιο, ότι και αν γράφει αυτό και όσο πολύ και αν αυτός το συμμερίζεται.
Απλώς φίλε δεν το γνώριζες αυτό και νόμισες ότι "εντάξει, τρία αυτοκόλλητα είναι, τι θα μου κάνουν".
Για μένα καλά έκαναν και σε συνέλαβαν και πάλι καλά που γλίτωσες κάποιο τσουχτερό πρόστιμο. Δεν ήσουν στην Ελλάδα, αλλά σε μια ξένη χώρα που θα έπρεπε να προσαρμοστείς και να σεβαστείς τους ανθρώπους και την εκεί κοινωνία. Θα σε συνελάμβαναν ότι και να πίστευες πολιτικά, γιατί άλλο η φθορά δημόσιας περιουσίας και άλλο πράγμα οι πολιτικές πεποιθήσεις.
Το ίδιο θα πάθαινες και στη Γερμανία ή την Ολλανδία. Και μην νομίζεις ότι εδώ οι άνθρωποι είναι άβουλοι ή ότι δεν έχουν πολιτική συνείδηση. Είναι αιώνες μπροστά από εμάς που είμαστε κομματόσκυλα και διασπασμένοι ανάλογα με τα προσωπικά μας συμφέροντα.
Σίγουρα στη μετέπειτα πορεία ήταν υπερβολικοί για να σε ψάξουν για ναρκωτικά. Αλλά για τη φυλακή είναι κάτι φυσιολογικό και σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με τις ελληνικές φυλακές. Συν ότι δεν μπορούσαν να σου κάνουν περισσότερα γιατί οι νόμοι εκεί λειτουργούν στο έπακρο. Μόνο που εσύ δεν γνώριζες.
Μη ζητάς να αλλάξεις μια κοινωνία που δεν έχει καμμία σχέση με εσένα. Σεβάσου την όταν είσαι εκεί, μάθε τους νόμους της και αλληλεπίδρασε θετικά με τους ανθρώπους.
Στα γράφω αυτά με πλήρη επίγνωση τι σημαίνει να έχεις ελεύθερες αριστερές αντιλήψεις, πραγματικά όμως αριστερές και όχι κομματικές.
Εκείνος που είχε αναρτήσει το μήνυμα (όχι το παιδί που είχε το περιστατικό) μου απάντησε το εξής:
Βασικα θα ηθελα να σου απαντησω οτι κατα βαθος ειναι ο εαυτος σου με τον οποιο αηδιαζεις, κι επειδη δεν μπορεις να το καταλαβεις το φορτωνεις σε αλλες καταστασεις της καθημερινοτητας σου, αλλα φοβαμαι οτι θα μου την πεσει η "δυναμη φυλαξης" της πολιτικης ορθοτητας που περιπολει στη λιστα εχοντας σχεδιο "αντιμετωπισης καταστασεων και διαχειρισης κρισεων" με δυνατοτητα επεμβασης εναντιον των προσβλητικων και ανεπιτρεπτων ψυχαναλυτικων μηνυματων, κι επειδη δεν εχω καμια ορεξη να ψαχνουν για ναρκωτικα στον κωλο μου καλυτερα να σωπασω...
Σταθης
ΥΓ: Ε ρε και να ειχε φαει φασολαδα πριν βγει τσαρκα για αυτοκολλητα :D
Σκεπτόμενος την όλη κατάσταση βαθύτερα, έγραψα, τέλος, το παρακάτω μήνυμα στη λίστα:
Θα επισημάνω σε αυτό το σημείο ότι είναι πολύ βασικό όταν ανταπαντούμε σε κάποια άποψη είναι σημαντικό να εστιαζόμαστε αποκλειστικά στον λόγο, τις σκέψεις και τις θέσεις του άλλου. Οποιαδήποτε επίθεση στην προσωπικότητα του άλλου, για την οποία από τη φύση μας ως ανθρώπινα όντα δεν μπορούμε να είμαστε ακριβείς και ορθοί, είναι ενάντια στις βασικές αρχές ενός σωστού διαλόγου προς την αλήθεια και τον μόνο που βλάπτει είναι τον εαυτό μας. Ειδικά όταν μέσα σε αυτή εμπεριέχεται εκ των προτέρων έντονος συναισθηματισμός.
Με το πιο πάνω μήνυμα θέλησα απλώς να απαντήσω στο εξής:
Το κύριο ερώτημα παραμένει: Με υπέβαλλαν σε όλη αυτήν την διαδικασία επειδή κόλλησα τρία αυτοκόλλητα πολιτικού περιεχομένου κατά τη διάρκεια προεκλογικής εκστρατίας, ή υπέστει όλη αυτή την εξευτελιστική διαδικασία λόγο του εγκλήματος που δεν είμαι γνήσιος Σουηδός; Προφάνως η απάντηση είναι το τελευταίο...
Αυτό που ήθελα να σου πω είναι ότι έτσι κι αλλιώς θα σε συνελάμβαναν είτε ήσουν Έλληνας είτε ήσουν Σουηδός, οπότε δεν μπορείς να συσχετίσεις τον ρατσισμό ως το αποτέλεσμα της πράξης σου.
Προφανώς η παραπάνω φράση μου "για μένα καλά έκαναν και σε συνέλαβαν" θα σου έγινε κατανοητή ως "καλά σου έκαναν και το ευχαριστήθηκα". Προφανώς και δεν εννοούσα κάτι τέτοιο. Αλίμονο αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε το πως ένιωσες και πόσο πολύ σε πείραξε αυτό που έπαθες. Αυτό που εννοούσα είναι ότι οι νόμοι ενός κράτους πρέπει να τηρούνται για όλους ανεξαιρέτως. Είναι μια βασική αρχή μιας ισότιμης κοινωνίας: Είναι η ισονομία. Στη Σουηδία, δεν πάει να είσαι και ο γιος του πρωθυπουργού, αν πας να κολλήσεις αυτοκόλλητα θα σε συλλάβουν. Το ίδιο και σε Γερμανία και σε Ολλανδία. Μου αρέσει αυτή η αρχή και θεωρώ ότι καλά έκαναν ως προς τη σύλληψη αφού έτσι είναι ο νόμος, τον οποίο μάλιστα υποστηρίζει η πλειοψηφία των πολιτών. Εξάλλου, τι ξεχωριστό έχεις εσύ από τον γιο του πρωθυπουργού για να μη σε συλλάβουν; Και όταν παλεύεις για την τήρηση των νόμων στην Ελλάδα, αυτό δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι το ίδιο θέλεις και για τις άλλες χώρες; Εγώ μίλησα για την πράξη να συλληφθείς, και δεν επεκτάθηκα στον τρόπος της σύλληψης ούτε και στο τι έγινε μετά.
Όλες οι πράξεις μας έχουν ένα τίμημα και θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να το επωμιστούμε. Κάνουμε αντιδραστικές πράξεις για να δώσουμε κάποιο μήνυμα, και ως συνειδητοποιημένοι άνθρωποι ήμαστε έτοιμοι να υποστούμε τις συνέπειες. Η σύλληψη είναι αυτονόητη όταν υπάρχει νόμος. Και πολλές φορές μπορεί να γίνει ένα καλό δημόσιο όπλο ενός διαδηλωτή, για να αποκαλύψει την αυθαιρεσία και τον απολυταρχισμό κάποιου καθεστώτος στους συμπολίτες του και κυρίως για να μεταφέρει ένα άλλο πιο σπουδαίο μήνυμα. Με τη σύλληψη σε δημόσιο χώρο και τη δήλωση του μηνύματος, ευαισθητοποιούνται οι παρόντες και αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά. Ωστόσο, το να κολλήσεις αυτοκόλλητο πιστεύω ότι δεν μεταφέρει από μόνο του κάποιο μήνυμα στην σουηδική κοινωνία. Αλλά αυτό το ξέρεις εσύ που είδες τις αντιδράσεις των ανθρώπων εκεί και όχι εγώ που είμαι άσχετος και δεν ήμουν εκεί.
Τώρα για το ψάξιμο και την περιπέτεια μετά, οπωσδήποτε θα πρέπει κάθε σοβαρός άνθρωπος να προβληματιστεί για την αυστηρότητα των αρχών. Προφανώς, όμως, δεν γνώριζες ότι η ταυτότητα δεν μετράει τόσο για τις αρχές σε περίπτωση σύλληψης, αυτό ισχύει παντού στην Ευρώπη όπως και στην Ελλάδα, και απαιτούν πάντα διαβατήριο. Θα προτιμούσες, όμως, από την άλλη να ήσουν Αλβανός με το διαβατήριο σου και να σε συνελάμβαναν στην Ελλάδα; Στη ΓΑΔΑ πως πιστεύεις ότι θα σου φέροταν; Προσωπικά, θα προτιμούσα Σουηδία, Γερμανία ή Ολλανδία.
Διάβασε και λίγο αυτό: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=53&p=1046190 http://roides.wordpress.com/2009/05/30/30may09/
Μου έλεγε ένας φίλος συνάδερφος στη δουλειά μου ότι έχει τον αδερφό του και τα ανήψια του εκεί. Μια μέρα μου είπε ότι ο ανηψιός του είναι φυλακή. Του είπα ότι λυπάμαι πολύ και μου λέει τότε: Μια χαρά περνάει το παιδί! Τον είχανε πιάσει επειδή είχε πιει και μετά οδήγησε. Αμέσως τον πήγανε κρατητήρια και πιο μετά φυλακή. Πως ήταν η φυλακή; Λουξ! Είχε όλες τις ανέσεις και μπορούσε από το πρωί ως το βράδυ να βγαίνει κανονίκα έξω στην κοινωνία, να πηγαίνει στη δουλειά του, να πηγαίνει σπίτι και να τρώει με την οικογένειά του. Απλώς, για όσον καιρό υπήρχε η ποινή του έπρεπε το βράδυ να το περνάει μέσα στη φυλακή, η οποία ήταν πιο καλά από το σπίτι του. Είχε και παρέες μέσα, κοινωνικοποιήθηκε περισσότερο, ήταν δημιουργική εμπειρία. Δεν λέω χαζά πράγματα, είναι εξακριβωμένο και με στοιχεία. Και το ίδιο το παιδί είπε ότι καλά έκαναν και τον συνέλαβαν και ότι ήταν ανόητη πράξη να πιει και να οδηγήσει.
Δεν λέω ότι το σύστημα είναι καλύτερο ή προσπαθώ να ωραιοποιήσω με άκομψο τρόπο κάτι πολύ σοβαρό, όπως είναι η φυλακή.Όμως, με βάση αυτά που βλέπω σε Γερμανία και Ολλανδία και με αυτά που μου έχουν πει Έλληνες που γεννήθηκαν στη Σουηδία, δεν πιστεύω ότι οι Σουηδοί έχουν διαφορετικούς νόμους για τους ξένους. Θα πρέπει να μου δοθεί μια σειρά από πραγματικά περιστατικά ως παράδειγμα για να μπορέσω να σχηματίσω μια κάποια γνώμη στο όλο ζήτημα. Οπωσδήποτε, βέβαια, έχουν φυτρώσει αντιτρομοκρατικοί νόμοι, όπως και σε όλον τον κόσμο, ειδικά μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους, όμως ο νόμος για τα αυτοκόλλητα είναι πολύ παλιός, όπως και στην Ελλάδα βέβαια.
Από την άλλη πλευρά, καλώς έγινε που δημοσιοποιήθηκε το όλο περιστατικό. Ωστόσο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, για να είναι αποτελεσματικότερη αυτή η δημοσιοποίηση και για να προσελκύσει ακόμα περισσότερο συνειδητοποιημένο κόσμο, θα πρέπει αυτή να γίνεται χωρίς έντονους συναισθηματισμούς ή χαρακτηρισμούς για τους άλλους, όσο λάθος και να είναι αυτοί. Οι χαρακτηρισμοί εισάγουν ασυναίσθητα το στοιχείο του υποκειμενισμού, το οποίο τις περισσότερες φορές επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θέλει να πετύχει ο καταγγέλλων. Μπορεί αρχικά να αφυπνίσει συναισθηματικά πολλούς ανθρώπους, όμως η ουσία είναι να μπορέσει πέρα από τον συναισθηματισμό να περάσει στη συνείδηση των πολλών. Το να συνεχίζεις να χρησιμοποιείς συναισθηματισμό μετά το πρώτο κείμενο, το οποίο είναι λογικό να τον εμπεριέχει, είναι σαν να προσπαθείς να περάσεις ένα φορτίο καθαρή νιτρογλυκερίνη από έναν δύσβατο ανώμαλο δρόμο, όταν ο στόχος σου είναι απλώς να διασχίσεις εσύ και μόνον αυτόν τον δρόμο. Εκτός από επιδεξιότητα θα πρέπει να έχεις στον νου σου, τι στο καλό θέλεις να την κάνεις τη νιτρογλυκερίνη.
Αν από την άλλη δεν μας αρέσει ο νόμος για τα αυτοκόλλητα στη βόρεια Ευρώπη, έχουμε στη δυνατότητα να κινητοποιηθούμε με νόμιμα μέσα και να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους πολίτες εκεί, ότι η αξία του μηνύματος που φέρει το αυτοκόλλητο είναι σημαντικότερη από την πράξη του κολλήματός του πάνω σε δημόσια περιουσία. Ωστόσο, επιμένω ότι η απάγορευση της αφισσοκόλλησης δεν υπάρχει πρωταρχικά επειδή βολεύει κάποια εξουσία, έστω και αν αυτό έρχεται σε δεύτερη φάση πολλές φορές να την εξυπηρετήσει, αλλά στο να μην υπάρχει κουμφούζιο, παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας με τις αφίσες και τα αυτοκόλλητα παντού. Και πραγματικά δεν έχω καταλάβει ακόμα, γιατί στην Ελλάδα πρέπει αντί να κολλήσουμε μερικές αφίσες δίπλα στις αφίσες του άλλου να πηγαίνουμε και να κολλάμε χίλιες αφίσες και μάλιστα πάνω στις αφίσες των άλλων με τρόπο μάλλον φασιστικό. Που είναι η ελευθερία διαλόγου; Είναι σαν να είμαστε στα χαζά εκείνα τηλεοπτικά παράθυρα και να ουρλιάζουμε προσπαθώντας να υπερκαλύψουμε τους άλλους συνομιλητές. Αυτό δεν είναι διάλογος, δεν είναι δημοκρατία (δημοκρατία με την πραγματική έννοια), είναι ένα χάλι!
Επειδή, οι χώρες της βόρειας Ευρώπης έχουν για τα δικά μας μάτια αυστηρή αστυνόμευση δεν μπορούμε έτσι αυθαίρετα να ισχυριστούμε ότι και οι πολίτες δεν αντιδρούν ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Αν μιλήσεις με έναν μέσο Γερμανό ή Ολλανδό για πολιτική θα εντυπωσιαστείς, όχι για το πως σκέφτονται, αλλά κυρίως γιατί έχουν πολιτική συνείδηση και την κάνουν πράξη. Αν ένας πολιτικός αποκαλυφθεί ότι λέει ψέματα, ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, την άλλη μέρα θα πάει σπίτι του. Το ξέρετε ότι στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Βαυαρίας έχουν κάθε λίγο και λιγάκι δημοψηφίσματα για όλα τα σημαντικά θέματα που αφορούν τους πολίτες; Ξέρετε στην Γερμανία πόσες ομάδες και σύλλογοι πολιτών, πόσες ΑΥΘΟΡΜΗΤΕΣ ομάδες φοιτητών αντιδρούν και αντιμάχονται κάθε μορφή απολυταρχισμού ή εξουσία; Και είναι πολύ μπροστά σε σχέση με εμάς. Αυτό δεν γίνεται στην Ελλάδα, γιατί αντί να είμαστε πολιτικοποιημένοι είμαστε κομματοποιημένοι και πολυδιασπασμένοι. Είναι η αρχή του "διαίρει και βασίλευε". Ειδικά με την αριστερά στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Αντί να εστιάσουμε στα προβλήματα και στις πράξεις που πρέπει να γίνουν για να λυθούν αυτά, γιατί με πράξεις λύνονται τα προβλήματα, κολλάμε στα διαδικαστικά και στις ταμπέλες και δεν μιλιόμαστε μεταξύ μας.
Οι μάχες των πολιτών απέναντι στον απολυταρχισμό και την νέα τάξη των πραγμάτων θα πρέπει να δοθούν πέρα από απαρχαιωμένες και ανίσχυρες ταμπέλες όπως "αντικαπιταλισμός", "κομμουνισμός", "σοσιαλισμός", "νεοφιλελευθερισμός", "νέοσυντηρητισμος" και άλλες πόσες, που δεν μπορούν καν να αγγίξουν τη σημερινή πραγματικότητα και τις καρδιές των περισσότερων ανθρώπων. Οι αγώνες πρέπει να ξεκινούν από τη συνειδητοποίηση του ατόμου ως προς το χρέος του απέναντι στους συμπολίτες του, το όραμα για πραγματικά ανθρώπινες κοινωνίες και να οδηγούν στην κοινή συνείδηση. Όλες οι παραπάνω θεωρίες και τα κινήματα έχουν τη βάση τους σε κάποιο οικονομικό μοντέλο, το έχετε προσέξει; ΠΟΙΟ από τα παραπάνω κινήματα εστιάζει πρωταρχικά στον άνθρωπο, στην αξία του και στην καθολική ευημερία του κοινωνικού συνόλου; ΚΑΝΕΝΑ!Όλα εστιάζουν πρωταρχικά σε οικονομικά μοντέλα και έπειτα στον άνθρωπο. Ακόμα και το αντικαπιταλιστικό κίνημα, υπάρχει λόγω του καπιταλισμού, είναι κάτι αντιδραστικό και ως γνωστόν όταν χάνεται η δράση χάνεται και η αντίδραση. Μέχρι σήμερα θα έπρεπε σταδιακά η αντίδραση να είχε μετουσιωθεί σε μια συνείδηση. Όμως για την πλειοψηφία του κόσμου στον πλανήτη παραμένει αντίδραση και αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο που θέλει να προοδεύσει ο κόσμος.
Στα επόμενα χρόνια θα έρθουν πραγματικά προβλήματα να χτυπήσουν την πόρτα μας όλων μας, όσο οχυρωμένοι κι αν ήμαστε πίσω από τις δυτικές κοινωνίες μας, προβλήματα όπως το λιώσιμο των πάγων, ο υπερπληθυσμός, η καταστροφή του περιβάλλοντος, υποσιτισμός, δίψα, ασθένειες. Όλα είναι στον δρόμο μας και δεν κινδυνολογώ καθόλου. Τότε θα φανεί πόσο ανίσχυρες είναι αυτές οι παλιομοδίτικες θεωρίες. Χρειαζόμαστε κάτι άλλο, όχι οικονομικό, που να στρέφεται προς στον άνθρωπο. Πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης.
Όσο και να νομίζουμε ο καθένας μας ότι τα ξέρουμε όλα και έχουμε για όλα άποψη, στην πραγματικότητα κινούμαστε μέσα στην άγνοια. Πόσο καλά ξέρουμε τους ανθρώπους που ζούνε σε άλλες χώρες και πόσο καλά μπορούμε να ερμηνεύσουμε τους νόμους τους; Αυτά είναι θεωρία για εμάς. Μόνο οι πράξεις μας και η σωστή ερμηνεία των αποτελεσμάτων τους μπορούν αμυδρά να μας διαφωτίσουν, αλλά και πάλι αυτό είναι αμφίβολο. Εκείνο που μπορεί να μας σώσει είναι προσπαθήσουμε να απορρίψουμε από πάνω μας τον βαρύ αόρατο μανδύα που μας έχει φορτώσει το κατεστημένο, αυτόν που τον φέρουμε χωρίς να το γνωρίζουμε και του οποίου δεν μπορούμε να αποχωριστούμε την δόλια ζεστασιά του, και να πλησιάσουμε τον κάθε άνθρωπο στις κοινωνίες μας, χωρίς αντιθέσεις, συναισθηματισμούς και ταμπέλες. Να συμμεριστούμε τις ανάγκες και τις σκέψεις του χωρίς εγωισμούς και βρούμε τα κοινά σημεία μας.
Το κοινό μας σημείο εδώ είναι να ότι μας αρέσει καθόλου οποιοδήποτε είδος βίας, απολυταρχισμού και αυταρχισμού, από οποιουδήποτε άνθρωπο απέναντι στον συνάνθρωπό του.
Αν κάποιος διαφωνεί μαζί μου θα παρακαλούσα να παραθέσει επιχειρήματα με παραδείγματα και γεγονότα, έτσι ώστε να με βοηθήσει να καταλάβω σε ποια σκεπτικά μου μπορεί να είμαι λάθος.
Βέβαια, είχα κάνει ένα λάθος, συγχέοντας εκείνον που ανάρτησε το κείμενο με το παιδί που ήταν στη Στοκχόλμη, αλλά το περίέχομενο αυτώ που γράφω είναι πιο γενικό από το αρχικό κείμενο και έτσι το ανάρτησα. Το αρχικό άρθρο βρίσκεται εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1040704
Εντάξει, ξέρω τι θα μου πείτε. Το πήγα μακριά το πράγμα... Εννοείται φυσικά ότι δεν έχω κάποιο πρόβλημα με αυτό το παιδί, ούτε καν το γνωρίζω και πραγματικά εύχομαι να περνάει καλά. Εξάλλου, ο καθένας μας κρίνεται από τα λόγια, αλλά και πολύ περισσότερο από τις πράξεις του. Δεν σημαίνει πως αν κάποιος δεν μιλήσει όπως θέλουμε, δεν θα είναι σωστός στις πράξεις του. Από την άλλη, ίσως να παρουσιάζομαι λίγο απόλυτος όταν επιμένω στην τήρηση των νόμων ακόμα και όταν αυτοί είναι λάθος, όμως πιστεύω ότι ένα μεγάλο πρόβλημα που έχουν οι σύγχρονες κοινωνίες, κυρίως οι δημοκρατικές, είναι η έλλειψη ισονομίας. Σκεφτείτε λίγο να υπήρχε ισονομία στην Ελλάδα και παράλληλα όλοι οι νόμοι να τηρούνταν; Πως θα ήταν άραγε τότε τα πράγματα;
Για όλους εμάς που ήμασταν πριν κάποιον καιρό φοιτητές και διαβάζαμε στην κεντρική βιβλιοθήκη του Α.Π.Θ. έχω μία έκπληξη που θα μας κάνει να αναπολήσουμε τα παλιά:
Μάλιστα! Το σήμα κατατεθέν της βιβλιοθήκης, ίσως και ολόκληρου του πανεπιστημίου! Εκεί που κοιτούσες το βιβλίο κολλημένος περίπου για δύο ώρες στην πρώτη σελίδα, αγκομαχώντας να καταλάβεις τι στο καλό σου συμβαίνει, τι είναι αυτό που κρατάς στα χέρια σου, τι δουλειά έχεις εδώ, τσουπ! Σου σκάει το καρτελάκι στο βιβλίο. Και τότε ξαφνικά ξυπνάς και συνειδητοποιείς που βρίσκεσαι, ποιος είσαι, τι κάνεις εδώ και τι πραγματικά θέλεις στη ζωή σου... ένα καλό καφεδάκι κάτω στο κυλικείο! Ευχαριστώ Φάτων!
Θυμάμαι και τα παιδιά που μοιράζαν τα καρτελάκια. Σαν αστεράκια νίντζα τα πετούσαν προς όλες τις κατευθύνσεις και όποιον έπαιρνε ο χάρος!
Και τους τύπους που ερχόταν πρωί πρωί για να πιάσουν θέση για καμιά πενηνταριά φίλους, συγγενείς, τουριστικά γκρουπ κλπ. Φορτωμένοι με καμιά τριανταριά βιβλία μπούκαραν πρώτοι-πρώτοι μέσα και τρέχαν όπως τρέχουν κάτι τρελές καταναλώτριες στα πολυκαταστήματα που μόλις ανοίγουν. Πριν καλά καλά φτάσουν στα πίσω τραπέζια ξεκινούσαν να μοιράζουν τα βιβλία εν κινήσει από μακριά, σαν να μοιράζουν τραπουλόχαρτα. Βουτιές σθένους και αυτοθυσίας για την ύστατη θέση, πρώτο τραπέζι πίστα μπροστά στην πασαρέλα των φοιτητριών της νομικής και άλλων μελετηρών σχολών.
Και αυτό δηλαδή με την πασαρέλα, τι ήταν; Για να έρθουν τα καημένα τα κορίτσια στη βιβλιοθήκη να μελετήσουν έπρεπε να ντυθούν σαν να ήταν να βγουν το Σαββατόβραδο σε νυχτερινό μαγαζί. Μάλλον, πρέπει να προετοιμάζονταν πλήρως για την ημέρα της ορκωμοσίας, δηλαδή για το τι θα βάλουν εκείνην την ημέρα.
Θυμάστε καθόλου την παλιά είσοδο-έξοδο της βιβλιοθήκης, εκείνην την σκάλα μπροστά από το κυλικείο, πριν ανοίξει αυτή που υπάρχει τώρα; Πάντα ήταν γεμάτη με κόσμο να στέκεται στα ακριανά κάγκελα και να σκέφτεται να το ρισκάρει να μελετήσει.
Το παλιό κυλικείο με τα τάβλια που είχαν λιώσει; Και τις παλιές βιβλιοθηκόφατσες τις θυμάστε καθόλου; Τον επιστάτη της βιβλιοθήκης που κοντά στις 11 η ώρα την πάλευε, δεν την πάλευε; Το φυτώριο, που αν κατά λάθος έμπαινες μέσα, μόνο που θα ακουγόταν η ανάσα σου γυρνούσαν όλοι με το βλέμμα έντονο, να σου κάνει παρατήρηση;
Θυμάμαι και τον καφέ του κυλικείου, που όταν το 2002 αυξήθηκε στο 1.20 ευρώ ανεβήκαμε τότε όλοι και όλοι τριάντα παιδιά πάνω στον Πρύτανη και του ζητήσαμε να τον πάει στο 1 ευρώ. Μας είπε ότι θα το φροντίσει και πραγματικά κράτησε τον λόγο του μέχρι σήμερα.
Τα γρασίδια το καλοκαίρι, το τρένο με τα εισητήρια του ΟΣΕ, τον δρόμο προς τη λέσχη, τις εξεταστικές, κυρίως αυτές του καλοκαιριού με τη βραδινή δροσιά, τον παλιό χώρο καπνιστών, τις διαλυμένες τουαλέτες με τις gay σημειώσεις και τις τρύπες για τους πρόστυχους ματάκηδες, ο ΦΟΑΠΘ που ήταν απέναντι, οι συναντήσεις με φίλους και συμπάσχοντες, οι σημειώσεις και οι αγγελίες μπροστά στην είσοδο, τα άνετα καθίσματα, οι λίγες μπρίζες για τα laptop, τα ξεχασμένα βιβλία φοιτητών που ποτέ δεν ήρθαν ή έφυγαν και ξέχασαν να γυρίσουν...
Βασίλη, θυμάσαι πόσες φορές το κλείσαμε το μαγαζί, εμείς και ο επιστάτης;
Για όσους γνωρίζουν γερμανικά υπάρχει ένα ωραίο σποτάκι για τις κρατικές παρακολουθήσεις των πολιτών με το πρόσχημα της τρομοκρατίας. Εξαιρετική δουλειά!
Σήμερα η εφημερίδα "τα νέα" είχε το παρακάτω άρθρο:
ΘΛΙΒΕΡΕΣ «επιδόσεις» στην Ευρωπαϊκή Ένωση- όπως στη φτώχεια, στην ανεργία, στις ασφαλιστικές εισφορές, στους μισθούς και τις συντάξεις- σημειώνει η Ελλάδα.
Το 50% των μισθωτών αμείβεται με μεικτές ακαθάριστες αποδοχές χαμηλότερες των 1.030 ευρώ. Η αγοραστική δύναμη των χαμηλόμισθων στην Ελλάδα βρίσκεται στα επίπεδα του 1984. Οι κατώτεροι μισθοί και τα ημερομίσθια στη χώρα είναι οι χαμηλότεροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (50,5% των μισθών της Ε.Ε.), ενώ οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα αποτελούν το 55% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων των κρατών της ευρωζώνης.
Τoν υψηλότερο βαθμό παράνομης ευελιξίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζει η ελληνική αγορά εργασίας, στην οποία παρατηρείται εκτεταμένη παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων σε όλο το φάσμα της εργατικής νομοθεσίας (ύψος μισθού, καταβολή δεδουλευμένων, ωράρια, πληρωμή υπερωριών, χορήγηση αδειών κ.ά.). Η χώρα μας παρουσιάζει τον υψηλότερο χρόνο πλήρους απασχόλησης με βάση το νόμιμο ετήσιο ωράριο εργασίας (1.820 ώρες, έναντι 1.690 στην Ε.Ε. των 15 και 1.760 στην Ε.Ε. των 27, συμπεριλαμβανομένων του συμβατικού χρόνου της εβδομαδιαίας εργασίας, των ετήσιων αδειών και των αργιών).
Κάτω από το όριο της φτώχειας Κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκονται μεγάλα τμήματα του πληθυσμού (13% των εργαζομένων, 25% των συνταξιούχων, το 33% των ανέργων και το 41% των μονογονεϊκών νοικοκυριών με ένα τουλάχιστο εξαρτώμενο παιδί). Αυτό το ποσοστό του 21% εντάσσει την Ελλάδα, σύμφωνα και με τα στοιχεία της Εurostat, στις χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 και στην τελευταία θέση, ως φτωχότερη χώρα, μεταξύ των «παλαιών» κρατών μελών της Ε.Ε.
Βόμβα φόρων χτύπησε τα εισοδήματα την πενταετία 2004-2008. Ο φόρος εισοδήματος της μέσης ελληνικής οικογένειας αυξήθηκε κατά 50%, ενώ ακόμη μεγαλύτερο χτύπημα δέχτηκαν οι χαμηλόμισθοι, οι οποίοι είδαν τον φόρο εισοδήματος που καταβάλλουν ακόμη και να τετραπλασιάζεται!
Ανεργία νέων, γυναικών Η ανεργία στους νέους είναι υπερδιπλάσια από τον μέσο όρο της ευρωζώνης, αφού πάνω από ένας στους τέσσερις νέους (ηλικίας έως 24 ετών) είναι άνεργος (ποσοστό 25,7%). Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση στην ανεργία των γυναικών και στην 11η όσον αφορά την απασχόλησή τους! Σήμερα, 4 στις 10 γυναίκες δεν έχουν ενταχθεί στην αγορά εργασίας, ενώ μία στις 5 γυναίκες είναι μακροχρόνια άνεργη και αναζητά εργασία για περισσότερα από δύο χρόνια.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι καταβάλλουν από τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στην Ευρώπη. Οι εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών στην κοινωνική ασφάλιση διαμορφώνονται στην Ελλάδα στο 34% του συνολικού κόστους εργασίας, έναντι 31% στην Ε.Ε. των 25.
Όλοι μας λίγο πολύ συλλογιζόμαστε, πώς είναι δυνατόν η χώρα μας να είναι σε αυτήν την κατάσταση; Πως είναι δυνατόν; Προφανώς, όχι εξαιτίας "της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης" ούτε "της γρίπης των χοίρων" ή από "τον δάκο της ελιάς", γιατί τον περασμένο Αύγουστο αυτά δεν υπήρχαν. Από την άλλη, όμως, όλοι μας λίγο πολύ έχουμε πέσει στην παγίδα της καταστροφολογίας, κυρίως λόγω της αγανάκτησης μας.
Θα ήθελα να θίξω το παρακάτω ζήτημα: Ενώ κατά καιρούς τα Μ.Μ.Ε. μας παρουσιάζουν πράγματα που ήδη τα έχουμε βιώσει και συνεχώς μας βομβαρδίζουν με παράθυρα κωμικό-πολιτικών συνεντεύξεων, λασπολογίας και απαξίωσης της κοινωνικής ζωής και του πολιτικού συστήματος του τόπου, γιατί κανένας δεν βγαίνει να μας πει κάτι θετικό και να μας προτείνει μια ιδέα που να μας κάνει να πιστέψουμε ότι τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν;
Δεν είναι περίεργο; Από τη μια πλευρά, δυστυχώς, τα πράγματα στην Ελλάδα μας εξελίσσονται από το κακό στο χειρότερο. Το γνωρίζουμε όλοι από πρώτο χέρι μέσα από την καθημερινότητά μας. Από την άλλη, όμως, έχουμε φτάσει στο σημείο τον μέσο Έλληνα να μην τον συγκλονίζει πλέον πιο θα είναι το επόμενο σκάνδαλο ή αν οι πολιτικοί είναι 98% ή 99% διεφθαρμένοι ή ποιος θα βγει στις ευρωεκλογές. Δυστυχώς, αυτά τα θεωρεί αυτονόητα και πιστεύει ότι δεν μπορεί να τα αλλάξει. Εκείνο που φαίνεται ότι τον ενδιαφέρει είναι να κάνει συντήρηση, οικονομία δυνάμεων και υπομονή. Γιατί πιστεύει πως τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου καλά για τη χώρα, καθημερινά χειροτερεύουν, και κάποια απρόσμενη στιγμή τα φράγματα που διατηρούν τη λεπτή εύθραυστη ισορροπία θα σπάσουν. Σκέφτεται πως σε λίγο θα έρθει το μεγάλο κύμα που όλα τα παρασύρει, και πως τότε θα πρέπει να έχει δύναμη, να γαντζωθεί από κάπου, να μην πνιγεί. Προφανώς, σκέφτεται, όχι από τους πολιτικούς ή τους τοπικούς άρχοντες. Αυτοί με την πρώτη δυσκολία θα ανέβουν στα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα και θα μετακομίσουν στα Παρίσια και στα μεγαλεία.
Αυτή η συντηρητική στάση του Έλληνα είναι καταστροφική. Τον έχουν πείσει ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει πια και ότι η καταστροφή ανά πάσα στιγμή πλησιάζει. Τον έχουν πείσει να θέσει τον εαυτό του σε κατάσταση αυτοσυντήρησης. Ότι ο γείτονάς του που τώρα λένε μια φιλική "καλημέρα", στην ουσία κοιτάζει και αυτός πως να αυτοσυντηρηθεί και ότι σε λίγο που η κατάσταση θα ξεφύγει και θα γίνουμε μια άναρχη ζούγκλα θα γίνει και αυτός ένα θηρίο και θα είναι απειλητικός. Σαν εκείνες τις ταινίες που ο πολιτισμός έχει καταστραφεί και κοιτάζει ο ένας να φάει τον άλλον. Έχει πειστεί ο σύγχρονος Έλληνας, ότι η λέξη "Έλληνας" ταυτίζεται με τον εγωκεντρισμό, την έλλειψη κοινωνικής συνείδησης, συνεργασίας και αλληλεγγύης, τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία, τη διαφθορά, την παρανομία και ακόμα πολλά αρνητικά. Τα Μ.Μ.Ε., οι πολιτικοί και το "σύστημα" είναι συνένοχοι σ' αυτό το σκηνικό.
Κοιταχτείτε λίγο στον καθρέπτη και θέστε στον εαυτό σας το εξής ερώτημα: "Είμαι όλα αυτά που προσπαθούν να μου προσάψουν; Είμαι αυτός ο εγωκεντρικός, ο παράνομος, ο μη κοινωνικός και κατώτερος άνθρωπος που θέλουν να με πείσουν ότι είμαι;". Σίγουρα, όλοι μας έχουμε φερθεί κάποιες φορές εγωκεντρικά, ενώ κάποιες φορές λίγο ή πολύ, ηθελημένα ή ακούσια μέσα στο σύστημα που ζούμε έχουμε παραστρατήσει από το νόμο. Και πολλές άλλες φορές κοιτάξαμε την αυτοσυντήρησή μας. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν μας κάνει παράνομους, εγωκεντρικούς ή παλιανθρώπους. Είναι άλλο πράγμα η συμπεριφορά μας, όσο παράλογο κι αν ακούγεται αυτό, και άλλο η αξία μας ως άνθρωποι. Όλοι μας αξίζουμε ως ανθρώπινα όντα. Όλοι μας ως Έλληνες είμαστε άξιοι. Δεν είμαστε παλιάνθρωποι, δεν είμαστε ανάξιοι, ούτε καν στο χείλος του γκρεμού. Εκείνο που πρέπει να αλλάξει είναι η αρνητική μας συμπεριφορά και πίστη απέναντι στον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας στα πλαίσια της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
Όλα τα ανθρώπινα όντα, ανάλογα με το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα που επικρατεί προσαρμόζουν τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Δείτε το ως εξής: Αυτή τη στιγμή ο μέσος Γερμανός είναι ένας νομοταγής πολίτης που σέβεται τον γείτονά του, που πληρώνει φόρους, που δεν οδηγεί σαν παρανοϊκός, που είναι ενεργά πολιτικός πολίτης και πιστεύει ότι η ψήφος του έχει δύναμη και μπορεί να βελτιώσει τα πράγματα. Πάρτε αυτόν τον Γερμανό και αφήστε τον να ζήσει έναν χρόνο στην Ελλάδα. Σε πολύ λιγότερο χρονικό διάστημα από έναν χρόνο θα έχει μάθει πως να χρηματίζει, πως να οδηγάει χωρίς νόημα και αίσθηση σεβασμού, πως να προσπαθεί να επιβιώσει και να βγάλει χρήματα για να πληρώσει μετά βίας λογαριασμούς όπως της ΔΕΗ και του ΟΤΕ κλπ. Θα μάθει τέλεια τι πάει να πει ρουσφέτι, μισθός 700 ευρώ, ανασφάλιστη εργασία, μπλοκάκια, ελληνική καθημερινότητα και άλλα πολλά. Και σιγά σιγά θα αρχίσει να απεχθάνεται τον εαυτό του για αυτό που "έγινε". Παράλληλα, πάρτε και έναν Έλληνα και βάλτε τον στη θέση του Γερμανού. Μέσα σε λιγότερο από μερικούς μήνες, ούτε καν χρόνο, ο Έλληνας θα είναι και νομοταγής και θα σέβεται το κράτος και θα γνωρίζει όρους όπως κοινωνική αλληλεγγύη, πολιτική συνείδηση, ανακύκλωση και σεβασμός στο περιβάλλον, σωστή οδήγηση κλπ. Και πολύ περισσότερο θα αρχίσει να παίρνει τα πάνω του και να νιώθει πως δεν είναι σε εμπόλεμη ζώνη, θα αρχίζει να απολαμβάνει την ηρεμία και την ευημερία που θα του προσφέρει το καλό κοινωνικό και πολιτικό κλίμα. Παρατηρήστε τους ξένους του εσωτερικού, συμπεριφέρονται όπως στην Πατρίδα τους; Προσέξτε και τους Έλληνες του εξωτερικού και θα καταλάβετε.
Είναι η πραγματικότητα που σου λέει πως ανάλογα με το περιβάλλον που ζεις προσαρμόζεις αναλόγως και τη συμπεριφορά σου. Ούτε ο Γερμανός ούτε ο Έλληνας είναι διαφορετικοί ως άνθρωποι. Ίσως σε κάποια πράγματα λόγω ιδιοσυγκρασίας και αυτά λόγω της γλώσσας και της κουλτούρας που απόκτησαν από την αγωγή και την εκπαίδευση που είχαν από παιδιά. Στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν. Ούτε ο Έλληνας ούτε ο Γερμανός ούτε ο Τζαμαϊκανός. Η συμπεριφορά και η αντίληψή μας απέναντι σε όλα αυτά που ζούμε είναι πρωτίστως θέμα παιδείας και κοινωνικού περιβάλλοντος.
Και έρχομαι εδώ να συμπληρώσω το αρχικό μου ερώτημα: Ποιους εξυπηρετεί να πιστεύουμε ότι είμαστε χαμένοι και ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και τι συμφέροντα αντιπροσωπεύουν;Μπορούμε να τους γυρίσουμε την πλάτη και να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για τα πραγματικά ζητήματα που μας απασχολούν;
Προσωπικά, αντιλαμβάνομαι πως η αρνητική στάση του σύγχρονου Έλληνα για τη ζωή και τα δρώμενα του τόπου μπορεί να τον κρατήσει για αρκετό καιρό ακόμα εγκλωβισμένο σ' αυτό το άχαρο σκηνικό, ίσως και δεκαετίες. Και οποιαδήποτε φράγματα σπάσουν, θα σπάσουν προμελετημένα, τόσο όσο να τον βουλιάξουν ίσα ίσα στο χείλος της απελπισίας, αλλά και να τον κρατήσουν δέσμιο στον πάτο. Ίσα-ίσα να ξεπροβάλλει το στόμα του από το νερό για να ανασάνει και αυτό είναι όλο.
Εκείνο που μπορεί να σώσει τον κάθε Έλληνα είναι η συνειδητοποίηση πως μπορεί να αλλάξει τη ζωή και τον εαυτό του προς το καλύτερο από τη μια στιγμή στην άλλη αρκεί να το θελήσει. Να δει πως δεν είναι αυτό που προσπαθούν να τον πείσουν πως είναι και να πάψει να συμπεριφέρεται όπως του επιβάλλουν να συμπεριφέρεται. Να δει τον γείτονα του, όπως θα τον έβλεπε σε καιρούς ευημερίας. Να πάψει να ψηφίζει με βάση ξεπερασμένα ρουσφετολογικά κριτήρια, αλλά να ψηφίζει και για το παιδί του γείτονα του και για όλους τους άλλους. Να ψηφίζει ως "Έλληνες" και όχι σαν "Έλληνας". Να αρχίσει να συμπεριφέρεται όπως οι λαοί της βόρειας Ευρώπης, κι ας μην έχουμε τις ίδιες υποδομές με αυτούς. Και πόσα άλλα μπορεί να κάνει, αλλά δεν πιστεύει στη δύναμή τους. Όλα τους είναι απλές κινήσεις, πολύ απλές που όμως απαιτούν να ξεφύγουμε από τα παλιά μας αντανακλαστικά και να αρχίσουμε να συλλογιζόμαστε με θετικό τρόπο τις πράξεις μας.
Θα επαναλάβω εδώ πως ανάλογα με το πως σκεφτόμαστε κάθε στιγμή για τη ζωή μας, το "είναι" μας και τις πράξεις μας, αυτό εισπράττουμε στην καθημερινότητά μας, αυτό γινόμαστε, έτσι συμπεριφερόμαστε. Αν, αντί να σκεφτόμαστε αρνητικά, και να γινόμαστε έτσι υποχείρια αυτών που θέλουν να μας έχουν σε αυτήν την κατάσταση, αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε όλο και πιο πολύ θετικά και δημιουργικά, τότε και η ψυχολογία μας θα αλλάξει και θα γίνουμε περισσότερο θετικοί και δημιουργικοί απέναντι στον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας. Αν αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για αυτά που κάνουν οι λαοί που ευημερούν, αν αυτά τα εισάγουμε στην προσωπική μας ζωή, αντί να περιμένουμε να τα ξεκινήσει κάποιος άλλος στη θέση μας, αν ανεβάσουμε τον εαυτό μας στα μάτια μας και πούμε ότι από αυτήν τη στιγμή, μέρα με τη μέρα θα γινόμαστε όλο και καλύτεροι, τότε σίγουρα θα προοδεύσουμε. Ακόμα και αν η κοινωνία ή ο γείτονάς μας αργήσει να μας ακολουθήσει, εμείς θα έχουμε την ευφυΐα να μην νιώθουμε "μόνοι μας" ή "αγανακτισμένοι" από αυτό, γιατί θα γνωρίζουμε πως τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη, και πως με την ολοένα και καλύτερη σκέψη και τις πράξεις μας θα είμαστε ένα καλό φωτεινό παράδειγμα για τους γύρω μας. Και αν όλοι μας αρχίσουμε να παίρνουμε το φως του διπλανού μας και να προσπαθούμε να το δυναμώσουμε αντί να το σβήσουμε, όπως στην Ανάσταση το Πάσχα, τότε η κοινωνία μας σίγουρα θα βελτιωθεί.
Είναι ξεκάθαρο ότι η μεγαλύτερη δουλεία ενός λαού είναι να τον πείσουν ότι είναι στο χείλος της διαφθοράς, της καταστροφής, στο τέλμα. Για την ώρα, ας μην ψάχνουμε ενόχους και ας μη ρίχνουμε τα λάθη σε κάποιον. Είναι καιρός να επικεντρωθούμε σε αυτά που μπορούμε να βελτιώσουμε και ας παραμερίσουμε πλήρως τα αρνητικά από τη σκέψη και τις πράξεις μας. Ας μην χάψουμε το παραμύθι της καταστροφής, ούτε να πιπιλίσουμε την καραμέλα τους. Ας αντιμετωπίσουμε τα πράγματα με αξιοπρέπεια, συνέπεια χαρακτήρα, θετική στάση και δυναμισμό. Ούτε στο χείλος του γκρεμού είμαστε ούτε και τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Και παρακαλώ ας μην ακούσω ξανά κάποιο "Ναι, αλλά...".
