Η κατάσταση στη χώρα μας έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ωστόσο προξενεί μεγάλη εντύπωση σε πάρα πολύν σκεπτόμενο κόσμο, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, το γεγονός ότι δεν υπάρχει ουσιαστική αντίδραση. Το κίνημα των αγανακτισμένων πήγε το καλοκαίρι για διακοπές και ακόμα δεν ξαναγύρισε. Δεν είναι σίγουρο, αν θα ξαναγυρίσει, αλλά ακόμα και αυτό να συμβεί το αποτέλεσμα είναι προβλεπόμενο. Ούτε από την άλλη πλευρά θα σωθεί η χώρα με "επαναστάσεις του καναπέ" του στυλ "βλέπω Λαζόπουλο και εκτονώνομαι στον καναπέ μου". Μοιάζει η όλη κατάσταση με μια μοιραία ανίατη ασθένεια που μας τρώει μέρα με την ημέρα.Κάθε φορά που σκέφτομαι το πολιτικό σύστημα μου έρχονται στο μυαλό έννοιες όπως "η προδοσία, η ανικανότητα, το εκ προ μελέτης έγκλημα και η απόλυτη διαφθορά". Εδώ και 25 χρόνια μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Ειδικά την τελευταία δεκαετία, όπου και τα δύο "μεγάλα" κόμματα έχουν κυβερνήσει, έχουμε δει πολιτικές που χαρακτηρίζονται από υπεροψία, αυταρχισμό, διαφθορά, ανικανότητα, ανευθυνότητα και προχειρότητα. Κανείς δεν έχει λογοδοτήσει από τότε.
Κακά τα ψέματα. Έχουμε πτωχεύσει εδώ και πολύν καιρό. Σε όλους τους τομείς. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε το γεγονός ότι τα παιδιά στα σχολεία δεν πήραν βιβλία φέτος. Απομένει μόνο η οικονομική πτώχευση της χώρας.
Λυπάμαι μόνο που κάποτε πίστευα ότι οι Ευρωπαίοι στις δύσκολες στιγμές θα μας βοηθούσαν, όχι οικονομικά, αλλά σε όλους τους άλλους τομείς. Καμιά χώρα δεν βρέθηκε να μας υποστηρίξει πραγματικά έτσι, ώστε να έχουμε ανάπτυξη. Γιατί αυτό θα ήθελα να δω στη χώρα μας. Ανάπτυξη και εργασίες, ελπίδα και καλό κλίμα, κι ας ήταν τα ρούχα μας μπαλωμένα, κι ας γυρνούσαμε ως προς τις ανέσεις της ζωής κάποια χρόνια πίσω. Τώρα, το δεύτερο είναι και το πιο πιθανόν, χωρίς το πρώτο να έχει συμβεί ποτέ.
Αλλά ας θυμηθούμε.
Ας θυμηθούμε την 16η Μαρτίου 1998, όταν η δραχμή υποτιμήθηκε έναντι του τότε ECU κατά 12,3%. Δεν είναι καθόλου μικρή αυτή η υποτίμηση.
Ας θυμηθούμε μεγαλύτερο οικονομικοπολιτικό σκάνδαλο της μεταπολεμικής Ελλάδας, το έγκλημα του χρηματιστηρίου το 1999, όπου περίπου εκατό δισεκατομμύρια ευρώ μετακινήθηκαν από τις τσέπες του απλού πολίτη στους πλούσιες, μια απίστευτη ανακατανομή του πλούτου.
Ας θυμηθούμε την εισαγωγή του ευρώ στη ζωή μας και την ασυγκράτητη άνοδο των τιμών και του κόστους ζωής που αυτή επέφερε. Θυμάμαι πριν ότι με ένα πεντοχίλιαρο δραχμές, το μεροκάματο από ημιαπασχόληση, ψώνιζα έναν σωρό πράγματα.Μια πίτα με γύρο κόστιζε τότε 350 δραχμές, περίπου ένα ευρώ με σημερινά δεδομένα, ενώ με δέκα χιλιάρικα (κάτι λιγότερο από τριάντα ευρώ) γέμιζες αρκετές σακούλες στο σούπερ μάρκετ. Ο μισθός είχε αντίκρυσμα.
Ας θυμηθούμε ότι ξοδέψαμε δισεκατομμύρια ευρώ στους ολυμπιακούς αγώνες και αφήσαμε έπειτα τα ολυμπιακά έργα χωρίς συντήρηση να καταστραφούν από μόνα τους.
Ας θυμηθούμε τόσα χρόνια τη φοροδιαφυγή και την "αδυναμία" του κράτους να εισπράξει φόρους δισεκατομμυρίων από τους μεγαλοφειλέτες. Ενώ την ίδια στιγμή, βγάζει στον δρόμο τον παππού που δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα του.
Ας θυμηθούμε τα σκάνδαλα, την υπεροψία και την ανικανότητα της "γαλάζιας παράταξης". Το "σεμνά και ταπεινά" έχει καταντήσει φοβερό ανέκδοτο. Τόσο μεγάλο, όσο και η πρόσφατη δήλωση του λαϊκιστή Σαμαρά ότι "θα μηδενίσει το έλλειμμα σε τρία χρόνια". Μάλλον, γιατί "λεφτά υπάρχουν"...
Ας θυμηθούμε τα ψέματα τις προεκλογικές υποσχέσεις του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίες δεν διαφέρουν λίγο-πολύ από τις σημερινές υποσχέσεις της σημερινής αντιπολίτευσης. Νομίζω ότι η περιγραφή από το άρθρο της Σοφίας Βούλτεψης στην Ελεύθερη ζώνη είναι κατατοπιστικότατο.
... Διότι δεν υπάρχει μόνο το «Λεφτά υπάρχουν». Υπάρχουν –μεταξύ άλλων – και αυτά:
«Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι παρωχημένη συνταγή, το μοντέλο αυτό είναι πλέον τριτοκοσμικό» (Γ. Παπακωνσταντίνου, Ημερησία, 5-6 Απριλίου 2008)
«Είναι παράλογη η μεταβίβαση στρατηγικών υποδομών σε ιδιώτες» (Γ. Παπανδρέου, Ελευθεροτυπία, 10 Απριλίου 2009).
«Το ΠΑΣΟΚ θα εξαντλήσει κάθε νομική, οικονομική και πολιτική δυνατότητα να επανακτήσει τον έλεγχο του ΟΤΕ» (Λούκα Κατσέλη, Ελευθεροτυπία, 12 Ιουνίου 2009).
«Μια προοδευτική κυβέρνηση δεν θίγει ώριμα δικαιώματα. Όχι στις ισοπεδωτικές αλλαγές. Σε ποια ηλικία πρέπει να συνταξιοδοτείται κάποιος που δουλεύει από 20 χρονών σε ορυχείο της ΔΕΗ;» (Γ. Παπακωνσταντίνου, Έθνος, 22 Ιουνίου 2009).
«Δεν θα αυξήσουμε την φορολογία στη μεσαία τάξη και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις» (Γ. Παπακωνσταντίνου, Κόσμος του Επενδυτή, 24-25 Οκτωβρίου 2009).
«Το κόστος των δεσμεύσεων του ΠΑΣΟΚ είναι προσεκτικά μελετημένο και έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί στις πηγές» (Γ. Παπανδρέου, Οκτώβριος 2008).
«Αυξήσεις άνω του πληθωρισμού, κανένας φόρος σε χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, εξατομίκευση παροχών». (Όλοι μαζί, εν χορώ, προεκλογικά).
«Η αναδιανομή των δαπανών του προϋπολογισμού, το μέρισμα ανάπτυξης και ο θεσμός του προϋπολογισμού προγραμμάτων θα αποτελούν τις πηγές χρηματοδότησης» (Λούκα Κατσέλη, Ιανουάριος 2009).
«Ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής, ακόμη και αν αυξηθούν τα ελλείμματα» (Γ. Παπανδρέου, Αθηναΐδα, Φεβρουάριος 2009).
«Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ξεπερασμένο. Δεν γίνεται έξοδος από την κρίση μόνο με περιοριστικά μέτρα. Απαιτείται ο ενάρετος κύκλος ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής» (Γ. Παπακωνσταντίνου, Μάρτιος 2009).
«Στήριξη του εισοδήματος των ασθενέστερων, μειώσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, ανάκληση της τελευταίας αύξησης (7,5%) στα τιμολόγια της ΔΕΗ. Η αύξηση των φόρων είναι η εύκολη επιλογή» (Γ. Παπανδρέου, ΚΤΕ Οικονομίας, Ιούνιος 2009).
«Η επιπλέον φορολογική επιβάρυνση στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα σε περίοδο ύφεσης είναι καταστροφική για την οικονομία και εξοντωτική για την μέση ελληνική οικογένεια. Μόνη λύση η πράσινη ανάπτυξη» (Γ. Παπανδρέου, Ελευθεροτυπία, 26 Ιουνίου 2009).
«Δεν λέμε τίποτε που να μην μπορούμε να υλοποιήσουμε» (Γ. Παπακωνσταντίνου, Έθνος, Ιούνιος 2009).
«Θα καταργηθούν όλοι οι πρόσφατοι άδικοι φόροι» (Μ. Χρυσοχοΐδης, Αύγουστος 2009).
«Θα υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας με πλήρη επίγνωση της δύσκολης δημοσιονομικής κατάστασης» (Γ. Παπανδρέου, Real News, 2 Αυγούστου 2009).
«Εγώ δεν θα μιλήσω αύριο με την ΕΕ. Έχω μιλήσει χτες. Δεν θα αυξήσουμε τον ΦΠΑ, ούτε και τα όρια στις συντάξεις» (Γ. Παπανδρέου, 13 Σεπτεμβρίου 2009).
«Θα καταργηθούν οι ρυθμίσεις του 2008 για αύξηση ορίων ηλικίας και μείωση συντάξεων. Επιθετική πολιτική προστασίας των εργαζομένων» (Γ. Παπανδρέου, Οκτώβριος 2009, Προγραμματικές Δηλώσεις).
«Δεν συζητώ πάγωμα μισθών. Δεν θα πληρώσουν την κρίση οι μισθωτοί. Το πώς θα το κάνουμε είναι δικό μας ζήτημα» (Γ. Παπανδρέου, Δεκέμβριος 2009).
«Θα αποδείξουμε στην πράξη ότι λεφτά υπάρχουν. Δεν θα γίνω εκκαθαριστής της πτώχευσης» (Γ. Παπανδρέου, Φεβρουάριος 2010).
«Δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, τόσο από το υπουργείο Εργασίας, όσο και από την κυβέρνηση συνολικά. Δεν υπάρχουν περιθώρια» (Α. Λοβέρδος, Αύγουστος 2010).
Τότε ακούστηκαν και τα πέντε «ΔΕΝ» του κ. Παπακωνσταντίνου: ΔΕΝ πωλούνται μονάδες της ΔΕΗ. ΔΕΝ θα γίνουν απολύσεις στις ΔΕΚΟ. ΔΕΝ κινδυνεύει ο 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα. ΔΕΝ θα ληφθούν νέα μέτρα. ΔΕΝ αναθεωρείται το ΑΕΠ το 2010. ...
Ας θυμηθούμε ότι κάθε φορά που οι πολιτικοί μας διαψεύδουν μια δυσμενή είδηση για εμάς τους πολίτες είναι με σκοπό να την "πραγματώσουν" αργότερα. Παρατηρήστε ότι για όλες τις δυσμενείς αποφάσεις την τελευταία δεκαετία προϋπάρχει πάντα μια επίσημη κατηγορηματική διάψευση από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Ας θυμηθούμε και τι γνώμη είχε ο πρωθυπουργός μας για το διεθνές νομισματικό ταμείο πριν τις εκλογές.
Ας θυμηθούμε, επίσης, την εξομολόγηση του Λοβέρδου σχετικά με τη δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ πριν τις εκλογές. Παραδέχτηκε πως το "λεφτά υπάρχουν" ήταν ψέματα: "Ποτέ δεν υπήρχαν λεφτά".
Ας θυμηθούμε. Μήπως και ξυπνήσουμε...
Παραθέτω, τέλος, μια σειρά καλών, κατά την ταπεινή μου άποψη, άρθρων και συνεντεύξεων προς μελέτη και εξέταση.
Ο διάσημος οικονομολόγος Richard Wolff δίνει μια πολύ καλή συνέντευξη κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα και μας εξηγεί με απλό και κατανοητό τρόπο την ανικανότητα (ή την εγκληματική "ικανότητα") των πολιτικών μας.
Όσο για το το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο που πήραν οι Γερμανοί στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο από την Ελλάδα και που επίσημα η γερμανικές κυβερνήσεις έχουν αναγνωρίσει, αναρωτιέμαι για ποιόν λόγο δεν το διεκδικούμε. Σύμφωνα με σοβαρές εκτιμήσεις, το σημερινό ποσό ανέρχεται σε 70 δισεκατομμύρια ευρώ (μαζί με τους τόκους 66 ετών). Απλώς, απορώ ο άπορος...
Μα πιο πολύ απορώ, γιατί δεν αντιδράμε... Γιατί στις επόμενες και τις μεθεπόμενες εκλογές θα ψηφίσουμε τα ίδια κόμματα της σημερινής βουλής; Γιατί συνεχίζουμε προκλητικά να κοιμόμαστε, ενώ το σπίτι μας καίγεται;
Πηγές - Άρθρα προς μελέτη:
- Εφημερίδα "το βήμα". 31/12/2006. Από τις τρεις υποτιμήσεις της δραχμής στο «σκληρό» ευρώ.
- Ελεύθερη ζώνη. 6/7/2011. Έρχεται Μνημόνιο 3. Ενημερώστε τους Ευρωπαίους τώρα!
- Γιώργος Πιπερόπουλος. 14/9/2011. Η παθολογική άρνηση της πραγματικότητας!...
- Εφημερίδα "το ποντίκι". 30/9/2010. Θα ξεπουλήσουν και τα βράχια.
- Εφημερίδα "το ποντίκι". 20/9/2011. Το καθήκον του νεκροθάφτη.
- Deutsche Welle. 19/9/2011. «Χρωστάμε στους Έλληνες ακόμα;»
