Παιδιά, οτιδήποτε και να πείτε αυτό που συνέβη στην τράπεζα ήταν στυγνή δολοφονία. Ακόμα και ένας ανόητος άνθρωπος γνωρίζει πολύ καλά πως όταν ανάψεις μια φωτιά σε ένα κτίριο που έχει μέσα ανθρώπους, έναν μόνο σκοπό έχεις: Να τους κάψεις ζωντανούς!Δεν έχει κανένας μας δικαίωμα στο βωμό οποιασδήποτε "ιδεολογίας", "πολιτικής στάσης" ή "πάλης" να καίει συνανθρώπους του. Αυτό είναι καθαρός φασισμός και δεν έχει να κάνει με "ένα καλύτερο αύριο ή μια πιο καλή κοινωνία". Απλώς, κάποιοι άνθρωποι θέλουν να δολοφονήσουν και όλα τα άλλα είναι απλώς προσχήματα.
Για ποια δημοκρατία μιλάμε; Για ποιο κράτος δικαίου;
Αν θέλουμε να είμαστε έντιμοι απέναντι στον εαυτό μας, τότε ας δούμε για τι ακριβώς αγωνιζόμαστε και με ποιον τρόπο συναγωνιζόμαστε. Όταν λέμε "κοινωνία" εννοούμε όλους τους ανθρώπους που απαρτίζουν το σύνολό της είτε αυτοί μας αρέσουν είτε όχι. Και όταν μιλάμε για "καλύτερες συνθήκες ζωής", εννοείται πως αυτές θα είναι για όλην την κοινωνία. Άρα, όταν παλεύουμε για κάτι καλύτερο, παλεύουμε για όλους, ακόμα και για τον μπάτσο που θα μας κυνηγήσει με το γκλομπ. Μακροπρόθεσμα αυτό θα έχει αποτέλεσμα.
Δυστυχώς, όμως, αυτό που συνέβη σήμερα επιβεβαιώνει αυτό που φοβόμουν. Είμαστε ένα ξέφραγο αμπέλι, μια σκόρπια μάζα, ένας χυλός. Ο καθένας φοράει μια ταμπέλα ενός πολιτικού κόμματος ή παράταξης και θέλει μανιασμένα να δολοφονήσει τον απέναντί του ανεξαρτήτως της ταμπέλας που έχει εκείνος. Οι ταμπέλες είναι απλώς τα προσχήματα. Για αυτό και δεν υπάρχουν ενιαίοι αγώνες με διάρκεια, κοινή συναίνεση, συγκατάβαση και συναγωνιστικότητα.
Αν θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα, καιρός είναι να πετάξουμε τις ταμπέλες και τα ψεύτικα πανό και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε συλλογικά, να νοιαζόμαστε για την ευημερία όλων μας και όχι μόνο του εαυτούλη μας.Οι πολιτικοί και τα κόμματα που μας κυβερνάνε σήμερα είναι μια πλήρης μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Που είναι η τήρηση των νόμων στην καθημερινή μας ζωή, η ανθρωπιά και το φιλότιμο; Αντ' αυτών βουτάμε ένα καδρόνι και θέλουμε να φάμε τον άλλον άνθρωπο ζωντανό.
Κάποτε ο Μπρεχτ είχε πει για το κάψιμο των βιβλίων στη ναζιστική Γερμανία, πως εκεί που καίνε βιβλία μια μέρα θα καίνε ανθρώπους. Θα παρατηρήσω πώς και στη χώρα μας κάτι τέτοιο ισχύει με το όχι και τόσο αθώο έθιμο του κάψιμου των σχολικών βιβλίων από τους μαθητές στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που φτάσαμε σε αυτήν την κατάντια. Θέλετε να δείτε σε ποιό στάδιο βρισκόμαστε σήμερα ως Έλληνες; Δείτε αυτό και θα καταλάβετε. Ακόμα εκεί είμαστε. Απλώς πιο διακριτικά και συγκαλυμμένα. Ακόμα ένα είναι το χελιδόνι και η άνοιξη δεν έχει 'ρθει.
Δεν έχω λόγια να περιγράψω τη απέραντη στεναχώρια μου για τους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή με αυτόν τον τρόπο. Πιστεύω ότι πήγαν στη δουλειά τους γιατί δεν είχαν και άλλη επιλογή. Σίγουρα θα τους τρομοκράτησαν ότι θα τους απόλυαν αν δεν προσέρχονταν στην εργασία τους και απεργούσαν. Ειδικά η έγκυος γυναίκα με όλην αυτήν τη κρίση και την τρομοκρατία των ΜΜΕ. Είμαι σίγουρος ότι και αυτοί θα ήθελαν να απεργήσουν, γιατί να μην το κάνουν;
Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας και ειλικρινά ζητώ συγνώμη από τις οικογένειες των ανθρώπων που κάηκαν σήμερα.
(Όπως δημοσιεύτηκε στη λίστα electroauth του Α.Π.Θ.)
