Προσοχή στη μεγάλη αδερφή!

Με οδηγία της Ε.Ε. οι κινήσεις μας στο Διαδίκτυο θα καταγράφονται συστηματικά

Μεγάλος Αδελφός στο Ίντερνετ

Το απόρρητο του διαδικτυακού μας βίου καταργείται. Με οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εκδόθηκε μέσα στην εβδομάδα, οι πάροχοι υπηρεσιών Ίντερνετ είναι υποχρεωμένοι πλέον να συλλέγουν και να αποθηκεύουν όλα τα στοιχεία που αφορούν τις κινήσεις μας στο Διαδίκτυο, τουλάχιστον για ένα έτος. Λεπτομέρειες δηλαδή για τις κινήσεις των e-mail μας, αλλά και των τηλεφωνικών κλήσεων που γίνονται μέσα από το Ίντερνετ θα καταγράφονται συστηματικά. Οι λίστες θα περιέχουν τις διευθύνσεις με τις οποίες ανταλλάσσουμε ηλεκτρονικά μηνύματα και όλες τις ιστοσελίδες που επισκεπτόμαστε. Τα πρώτα σχέδια γι΄ αυτή την απόφαση τύπου Μεγάλος Αδελφός έγιναν μετά τις βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο το 2005, με πρωτοστάτη τη βρετανική κυβέρνηση. Πολλές εταιρείες αλλά και κάποιες χώρες της Ε.Ε. αντιδρούν στη νέα οδηγία, την οποία ο Τζιμ Κίλοκ, διευθυντής της Ομάδας Ανοιχτών Δικαιωμάτων, χαρακτήρισε «τρελή», με πολύ επικίνδυνες επιπτώσεις για τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών. Ήδη έχει τεθεί σε ισχύ οδηγία της Ε.Ε. βάσει της οποίας οι τηλεφωνικές εταιρείες οφείλουν να κρατούν αρχεία των τηλεφωνικών μας συνδιαλέξεων επίσης για έναν χρόνο.

Τα στοιχεία που αποθηκεύονται δεν περιλαμβάνουν τα περιεχόμενα του ηλεκτρονικού μας ταχυδρομείου ή καταγραφές όσων λέμε στις τηλεφωνικές μας συνομιλίες μέσω Ίντερνετ, αλλά θα χρησιμοποιούνται για να διαπιστώνονται οι διασυνδέσεις μεταξύ των χρηστών του Διαδικτύου. Οι αρχές θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στα αποθηκευμένα αρχεία με εισαγγελικό ένταλμα. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να εντάξουν την οδηγία στην εθνική τους νομοθεσία. Όμως η Σουηδία αποφάσισε να αγνοήσει πλήρως την ντιρεκτίβα, ενώ στη Γερμανία πολίτες έχουν προσφύγει στα δικαστήρια για την ακύρωσή της.


Γράφει η Νατάσα Μπαστέα nat@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 11 Απριλίου 2009
Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511739&ct=4

Προφανώς το παραπάνω άρθρο είναι λίγο παραπλανητικό ως προς το παρακάτω σημείο: Δεν πρόκειται για μεγάλο αδερφό, αλλά για Μεγάλη Αδερφή εκ Μεγάλης Βρετανίας.
Φυσικά και το 2005 όλοι μας αποδοκιμάσαμε τις βομβιστικές επιθέσεις που έγιναν στο Λονδίνο. Ήταν μια τυφλή επίθεση απέναντι σε όλον τον κόσμο. Όλον τον κόσμο ανεξαιρέτως. Και τον τάχα "πολιτισμένο" αλλά και αυτόν τον δύστυχο φτωχό που ταλαιπωρείται από τις άδικες οικονομικές ανισότητες που υπαγορεύουν τα μεγάλα συμφέροντα κάποιων λίγων ανθρώπων. Αυτών που δεν ανήκουν ούτε στη Δύση ούτε στην Ανατολή. Αυτών που υπολογίζουν μόνο χρήμα και κέρδη. Και εντέλει οι τρομοκρατικές επιθέσεις μόνο αυτούς τους λίγους ωφελούν. Για να μπορούν με πρόσχημα την "ασφάλεια" να καταπατούν οποιοδήποτε κοινωνικό δικαίωμα αποκτήθηκε με το αίμα και τον κόπο χιλιάδων ανθρώπων ανά τους αιώνες. Για να αποκτήσουν μεγαλύτερο έλεγχο και κοσμική εξουσία απέναντι στους απλούς και σωστούς πολίτες αυτού του κόσμου.
Προσωπικά, όλες αυτές οι κινήσεις της Μεγάλης Αδερφής μου προκαλούν έντονες υποψίες και σκέψεις για την πραγματική ταυτότητα αυτών που κρύβονται πίσω από τον σχεδιασμό των τρομοκρατικών επιθέσεων στον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Για την περίπτωση των δίδυμων πύργων στην Νέα Υόρκη το 2001 έχουν αναπτυχθεί αρκετές θεωρίες συνωμοσίας με πλούσιο αποδεικτικό υλικό στο Διαδίκτυο. Μεγάλο μέρος αυτού του υλικού δεν μπορεί να διαψευστεί και στηρίζεται σε ακλόνητες έγκυρες επιστημονικές έρευνες καθηγητών αμερικάνικων πανεπιστημίων και ινστιτούτων. Σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι και ο μόνος που βγήκε κερδισμένος ήταν η αμερικάνικη βιομηχανία οπλικών συστημάτων με τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, η αμερικάνικη κυβέρνηση και αυτοί οι λίγοι που αναφέραμε πιο πάνω. Με πρόσχημα την "τρομοκρατία" τρομοκρατούν τον κόσμο. Αυτοί και οι "τρομοκράτες" τους παίζουν στην ίδια ομάδα και το χειρότερο για εμάς τους απλούς ανθρώπους είναι ότι απολαμβάνουν το στημένο παιχνίδι τους, έχουν εθιστεί σ' αυτό. Γουστάρουν να ακούν τις βόμβες να σκάνε, ηδονίζονται με τα διαμελισμένα σώματα ανύποπτων πολιτών... Και μετά γεμάτοι ικανοποίηση και με αίσθημα πληρότητας σηκώνουν το τηλέφωνο και ζητούν να μιλήσουν με τα ανδρείκελά τους, τους φίλους τους τους πολιτικούς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. "Επιτυχία, θα πούνε! Αυτή η τρομοκρατική επίθεση ήταν καλύτερη από την προηγούμενη! Μένει να καλλιεργήσουμε ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας. Να κάνουμε τους πολίτες να πιστέψουν ότι είμαστε με το μέρος τους, ότι θέλουμε το καλό τους και ότι πρέπει επιτέλους να υπάρξουν μέτρα. Μέτρα Ασφάλειας! Οι πολίτες πρέπει να είναι ασφαλείς!".
Από την άλλη, κάποιος θα μου πει πως όλο το Διαδίκτυο είναι ένας αχανής τόπος πληροφοριών και κάποιες από αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προκληθεί μεγάλο κακό για την ανθρωπότητα. Δεν θα έπρεπε να γίνεται έλεγχος με σκοπό την πρόληψη;
Αυτό έχει απαντηθεί εκτενώς στο Διαδίκτυο μέσα από πολλά άρθρα. Αν αρχίσουμε να ελέγχουμε τον Ιστό, που αυτό είναι πρακτικά αδύνατο, χάνει αυτόματα και το σημαντικότερό του γνωρισμα: την ελευθερία στην γνώση και την πληροφορία. Το Ίντερνετ δεν επιδέχεται λογοκρισία. Από την άλλη, κάποιος που είναι αποφασισμένος να πλήξει την ανθρωπότητα θα βρει τρόπο να πάρει τις πληροφορίες που θέλει. Με κρυπτογράφηση, με νόμιμο τρόπο, με τη βοήθεια κάποιων χάκερ κλπ. Και το σημαντικότερο ερώτημα: Όταν θα έχει και τις ευλογίες αυτών που θέλουν να ελέγχουν το Διαδίκτυο, τι ρόλο θα έχει η πρόληψη;
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που χρησιμοποιούν το Ίντερνετ δεν έχει κανένα πρόβλημα να κρύψει τις συναλλαγές του, ωστόσο αυτό είναι ενοχλητικό. Έχει να κάνει με έννοιες όπως η αξιοπρέπεια, η ελευθερία, τα προσωπικά μας δεδομένα, το δικαίωμα να έχουμε τον δικό μας προσωπικό χώρο στο ίντερνετ κ.α. Και ακόμα περισσότερο κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει ποιοι θα έχουν πρόσβαση σε όλες αυτές τις πληροφορίες που θα καταγράφονται για εμάς όπως και κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι κανείς δεν θα τις χρησιμοποιήσει για να μας βλάψει. "Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα", τραγουδούσε πριν είκοσι χρόνια ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Για παράδειγμα, κάποιος ομοφυλόφιλος για δικούς του λόγους ή για εκείνους τους αναίσχυντους κοινωνικούς λόγους που προβάλλει μια "καλή κοινωνία" θα θέλει να μην αποκαλύψει στοιχεία για την ερωτική του ζωή. Σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης η ομοφυλοφιλία είναι ακόμα και σήμερα ένας λόγος για να χάσει κάποιος την εργασία του ή να γίνει αντικείμενο κοινωνικής διάκρισης. Μελετώντας τις ιστοσελίδες που επισκέπτεται αυτός, τις διευθύνσεις αλληλογραφίας του και πόσα ακόμα στοιχεία, είναι δυνατόν να πέσει θύμα εκβιασμού. Για να επεκτείνω τη σκέψη μου, σκεφτείτε αυτόν τον μηχανισμό στα χέρια ενός δικτατορικού καθεστώτος. Κατόπιν σκεφτείτε ότι επειδή πλέον τα δικτατορικά καθεστώτα είναι και ασύμφορα και εκτός μόδας για τους κυρίους που τα επιβάλλουν, έχουν επινοηθεί πιο απλοί μηχανισμοί που να κάνουν την ίδια δουλειά με περισσότερο "δημοκρατικό" τρόπο. Αντί, δηλαδή, να δημιουργήσεις μια επιχείρηση για τη δουλειά σου, την κατακερματίζεις σε πολλές μικρές εργασίες, τις οποίες και αναθέτεις σε υπεργολάβους. Αντί, λοιπόν για μια μεγάλη δικτατορία που να επιβάλλει την καταπάτηση πολλών θεμελιωδών δημοκρατικών κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, γίνεται επιβολή ενός συνόλου μικρών συγκαλυμμένων δικτατοριών που επιτελούν ουσιαστικά τον ίδιο σκοπό. Με μεθοδικό τρόπο οι πολίτες πείθονται ότι αυτές οι συνθήκες είναι δημοκρατικές και ότι εξυπηρετούν το κοινό καλό. Και αν δεν υφίσταται η συναίνεση των περισσότερων πολιτών, τότε με ένα τρομοκρατικό γεγονός ο κόσμος εκφοβίζεται, και συσπειρώνεται γύρω από την επικείμενη ισχύουσα κατασκευασμένη άποψη περί "ασφάλειας και κοινού συμφέροντος".
Πόσο μακριά βρίσκεται η τελευταία οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τέτοιες πρακτικές; Ποιους εξυπηρετεί αυτό το τεράστιο ηλεκτρονικό φακέλωμα; Πως γίνεται οι αστυνομικές υπηρεσίες να είναι ικανές να παρακολουθούν ακόμα και την παραμικρή κίνηση των πολιτών, αλλά να μην μπορούν να προλάβουν εγκληματικές ενέργειες κατά αυτών; Γιατί, αντί να δίνονται εκατομμύρια ευρώ σε τέτοιες "προληπτικές" ενέργειες, τα χρήματα αυτά δεν χορηγούνται για την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων του πλανήτη; Υποσιτισμός, κοινωνική αδικία, υπερπληθυσμός, το περιβάλλον, και πόσα άλλα...
Η Μεγάλη Αδερφή μας βλέπει. Κάθε φορά της δινόμαστε ακόμα πιο πολύ για λίγη περισσότερη "ασφάλεια" και αυτή μας ξεσκίζει ακόμα περισσότερο με τον δικό της γνώριμο, "ασφαλή" τρόπο.